ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
ყდაზე: „ი. გრ. 1953, 10/VI. ჩემი შენიშვნებით“.
ფორზაცის პირველ გვ.: „ილია ბახტაძის პიესა, 268; გრ. აბაშიძის ლექსები, 356; ქოროღლი, 82; დ. მესხის პიესა, 269; ალ. ჭ-ძის ბიო-ს, 175; თედო ჟორდანია, გვ. 50; მ. გარიყულის მოთხრობები, 75; „მზის დაბნელება“, გვ. 305; ალექს. ყაზბეგის ლექსები, 338; ტყე თბილისში (?) 419; უცნობი პიესებში, 418; ილიას „კაკო ყაჩაღიდან“, (?) 420; 3156/2 – გურჯი გიგოლას ლექსები, 437“.
ფორზაცის მე-2 გვ.: „ი. გრ. 1953, 20/V“. იქვე: „ჯიბილა ნუთუ დ. მესხია? № 2767, გვ. 173. 1. თოხუმი – თესლი, 19. 2. ბორჯომი, გვ. 18. (492). 3. აკაკის ხუმრობა, 284. 4. სიღნაღი, გამრეკელი, 259. 5. უწმაწური ლექსები, გვ. 364. 6. სამკოცნამა ფერი იცვალა, 79. 7. აკაკის ლენინგრადული არხივი. ი. ყიფ., 383“
გვ. 43. ხაზგასმულია სტრიქონები, მიწერილია: „ა. ჭ.“ მოხაზულია: „გრ. ორბელიანის მიბაძვით“, მიწერილია: „ა. ჭ-ის“. ლექსი (რუსულ-ქართული) მეც მაქვს, იხ. წიგნი „ზურნა“, ი. გრ.“
გვ. 50. სათაურში მოხაზულია: „კალამს“, მიწერილია: „ს. ფირცხალავა“. ხაზგასმულია: „ალექსანდრე გიორგის-ძევ“, მიწერილია: „ჯაბადარი“.
გვ. 64. ხაზგასმულია: „დავკუნაკდით, მიწერილია: „დავყონაღდით, ი. გრ“.
გვ. 67. ხაზგასმულია: „ჯამში (?)“, მიწერილია: „ჯამი მუსულმ. სალოცავი“. ხაზგასმულია: „დავზედ“, მიწერილია: „დავაზედ“.
გვ. 110. მოხაზულია სტრიქონი, მიწერილია: „ა. ჭ-ძე“.
გვ. 172. მოხაზულია ერთი სტროფი, მიწერილია: „ა. ჭ-ძის ლექსსა ჰგავს“.
გვ. 175. ხაზგასმულია: „ვლადიმირ (აქტიორი)“, მიწერილია: „ლადო მესხიშვილი“.
გვ. 203. მოხაზულია ლექსები, მიწერილია: „ეს ლექსები გიორგი სკანდაროვისაა! ი. გრ.“
გვ. 216. მოხაზულია ორი სტროფი, მიწერილია: „ეს რაფ. ერისთავის ლექსებია“.
გვ. 255. ხაზგასმულია: „ნ. გამრეკელი „ავეტიკას თავი“, მიწერილია: „პიესა“.
გვ. 267. აბზაცი მოხაზულია, მიწერილია: „იოსებ ბაქრაძის თარგმანია“.
გვ. 268. ხაზგასმულია: „ილია ბახტაძე „სიყვარულის მსხვერპლი“, გვერდზე კითხვის ნიშანი. მიწერილია: „პოესა „სიყვარულის მსხვერპლი“ დაბეჭდილი მახსოვს ვინმე შევარდნიძის მიერ“.
გვ. 269. მოხაზული და ხაზგასმულია: „აქტორს (?) კ. დ. ყიფიანს“, მიწერილია: „რათ გიკვირს, ძველად ასე იწოდებოდა. იხ. ივ. მაჩაბ. შექს“.
გვ. 273. მე-4 აბზაცი მოხაზულია, მიწერილია: „ა. ჭ.“ მე-7 აბზაცი მოხაზულია, მიწერილია: „იოლჩი“. მე-8 აბზაცი მოხაზულია, მიწერილია: „აკაკი“. ქვევიდან მე-3 აბზაცის გასწვრივ მიწერილია: „რაფ. ერისთ.“.
გვ. 319. მოხაზულია ორი სტროფი, მიწერილია: „კარგია“.
გვ. 349. ხაზგასმულია სტრიქონი, მიწერილია: „მ. გურიელზე“.
გვ. 366. მოხაზულია აბზაცი, მიწერილია: „ეს ანდაზები დაიბეჭდა რამდენჯერმე“.
გვ. 384. მე-2 აბზაცი მოხაზულია, მიწერილია: „მეცა მაქვს“.
გვ. 402. ხაზგასმულია: „მაღლიდანა წამოვიდა, ბოლო გაშლილი ბულბული“, მიწერილია: „ბოლო?“ ხაზგასმულია: „ქალმა დამწყევლა ლამაზმა“, მიწერილია: „გორგაძე ან ნადირაძე (?)“.
გვ. 403. ხაზგასმულია ადგილები, მიწერილია: „ქალაქური“.
გვ. 404. ხაზგასმულია: „უბედური ჩემი ქმარი“, მიწერილია: „ან. განჯისკარელის ერთი ლექსის დასაწყისი“.
გვ. 406. ხაზგასმულია: „დაუკარი, ლევანო, მარგალიტის მტევანო“, მიწერილია: „ლევანი, მტევანი (გვაზავა, ლეონიძე)“.
გვ. 407. ხაზგასმულია სტრიქონი, მიწერილია: „მე რომ ჩემი მოვიხმარო“.
გვ. 409. ხაზგასმულია სტრიქონი, მიწერილია: „იხ. ჩემი ნარკვევები“.
გვ. 415. პირველ აბზაცში ხაზგასმულია ადგილები, მიწერილია: „ადრე დაიბეჭდა“.
გვ. 416. ხაზგასმულია: „მოედ“, მიწერილია: „მოვედ, ე. ი. მოდით. ი. გრ.“
გვ. 417. ხაზგასმულია სტრიქონი, მიწერილია: „დაბეჭდილია ქართულად“.
გვ. 418. მოხაზულია აბზაცი, მიწერილია: „პიესა“.
გვ. 422. ხაზგასმულია: „ურბეთი“, მიწერილია: „ურვათი? ი. გრ.“
გვ. 428. არშიაზე აბზაცის გასწვრივ მიწერილია: „გამოსარკვევია. ი. გრ.“. იქვე „შენიშვნის“ ქვეშ მიწერილია: „შენთვის აუცილებელია გამოქვეყნება?“
გვ. 432. ხაზგასმულია: „ხელნაწერი დავით ერისთავის ავტოგრაფი უნდა იყოს“, მიწერილია: „მე ვიცნობ ამ ავტოგრაფს. ი. გრ“.
გვ. 438. ხაზგასმულია: „აკაკი წერეთელი „კინტო“, მიწერილია: „იხ. ი. გრიშ. აკაკის ტომი, IV“.
გვ. 472. ხაზგასმულია: „ტოფაძე ირაკლი“, მიწერილია: „იყო მხატვარი? გარდაიცვალა?“
წიგნი ბოლო ფორზაცზე: „ლექსიკონი: მარიფათიანი, 191; დალიჭი, 181; იცქაფა, 34; იხუებს, 151; ბოლოგაშლილი ბულბული, გვ. 402; ჩამონათალი, 433; გურული სცენების ავტორი რაფ. ჯიბილა, გარდაიც. 1924, 9 სექტ., – შეცდომები: ჯიბილა (დ. მესხიაო), გვ. 173; ვითომ აკაკის ხელით? გვ. 172; გვ. 203. ეს ლექსები გიორგი სკანდაროვისაა!; აქ რაფ. ერისთავის ლექსებია, გვ. 216; გვ. 267. ეს ლექსი იოს. ბაქრაძისაა; შეცდომები: გვ. 67, 269, 366, 415, 458; „ჩრდილოეთისა მტრედო“, 472; გვ. 43. გრ. ორბ. კი არა, მიბაძვა ა. ჭავჭ-სა, 306, 2661; აკაკი „პატარძალი“, 2765/8; ჩემ მიერ შეწირული ხელთნაწერები: 1. ლექსიკონი, გვ. 899. 2. და პიესა, გვ. 213. 3. მოთხრობა, 399. ა. ჭ-ძის ლექსი, № 2661/31; ფეიქრიშვილი, 190; გოგიბედაშვილი 191; ზოლა, 187; ცენზორი გ. ერისთავი (?) – 75; ა. ხახანაშვ., 99–100, გაყრა თავადთა, 106; სტ. ფერშანგიშვილი, 42, 151; ასლან ხურდაყულოვი, 43; ბორჯომი და კიმოთეს უბანი, 42; მესხიშვილების გენეალოგია, 175; ელისაბედ ყაზბეგის წერილი ალ. ყაზ., 194; ა. განჯისკარელის ლექსი, 404“.