თავფურცელზე: „სუფლიორის ეგზემპლიარი. როლები განაწილებულია 1910 წ. ლადო მესხიშვილის მიერ. სუფლიორობდა ბეგლარა“. ხაზგასმულია: „მეორედ გამოცემული“ და მიწერილია: „პირველი გამოვიდა 1886 წ. მაქვს. ჰამლეტი თარგმნა კიდევ ლ. არდაზიანმა. იხ. „ცისკარი“, 1858 წ. № მაისი, ივნისი, ივლისი, აგვისტო და ანტ. ფურცელაძემ, ხელთნ. იხ. ქრონიკა „თეატრი“.
შმიცტიტულზე: „სუფლიორის ეგზემპლიარი – ლადოს, ბეგლარას და ჩემი შესწორებით ი. გრ“. იქვე: „ჰამლეტის მონტაჟი ეკუთვნის ლადო მესხიშვილს. ი. გრ“.
გვ. 57. ხაზგასმულია: „სწორედ მონა ვარ მაწანწალა და ყურ-მოჭრილი!“ მიწერილია: „ეს ადგილი ან. ფურცელაძეს ასე აქვს: „რა მდაბალი ქმნილება ვარ!“
გვ. 90. ქვემოდან მე-5 სტრიქონს მიწერილი აქვს: „იხ. „ჩანგი“.
მეორე ცალის კანზე მიწერილია: „P. S. სვიმონ ჯუღელის (ქსენიას ძმის) წიგნებიდან. ი. გრ. 1948. 4/XII“.
თავფურცელზე: „I. აწერია „ფურცელაძე“ გვ. 11. 113, ი. გრ. II. შიში შეიქმს სიყვარულსა, 73; III. გვ. 115. შეცდომა; გვ. 31, ზირა, გვ. 28 (ოტელო); „ორზურგა“, 9 (ოტელო); ახური, 135“. იქვე ხელწერა: „სვიმონ ჯუღელი. 6/VI–902 წ“.
წიგნის ბოლო ფორზაცზე: „ი. გრ. ორზურგა (?) 9 (ოტელო); ხირღა, გვ. 6, ახად, 7 (ოტელო); „ნაბათის ცემით“ (დაფდაფი არა სჯობს?), გვ. 8“.
მესამე ცალის თავფურცელზე წარწერა ჩამოჭრილი ამკინძველის მიერ. გადარჩა: „დონჟუანს“ ანისაგან, წაღვერი, 1919 წ., 7. 2“. წარწერა ეკუთვნის ანა ვარდიაშვილს.
ყდის მე-2 გვ.: „ყოფნა არ ყოფნა, გვ. 62; ჰამლეტს ხუჭუჭი თმა აქვს წვერიც ქონია, გვ. 28., 53., 58; გრძნეული, 29; ახური? 135, ცხენთა ბაგა ცხენების დასაბმელი თავლა საჯიბინო („ვისრამიანი“ – 159); დიადიმი 89 თუ დიადემა; გააფასა, 126; ხამი სამოსელი; პოლონიუსის დარიგება გვ. 22“.
ფორზაცზე: „ჰამლეტ“, გვ. 131. ოსა; გვ. 92, ყაფაზა-გალია; გვ. 25, ძიმწარე და სიმწარე; გვ. 28. ძღარბი თუ ზღარბი; მზგავსი თუ მსგავსი, გვ. 40; ბავშვები, 53; მინახავხარ, 54, 55; ლამოდა, 56; გრწამს, 58; ავიტან, 62; წმიდანი, 62; მწვავად, მე-2 გვ; 1. პოლიტიკოსი მატლები, 98. 2. ბრუტუს, 70“.
გვ. 14. „მამაშენმაც მამა დაჰკარგა“... ხაზგასმულია და მიწერილია:
გვ. 16. „გაიპე გულო, რაკი ენა უნდა დადუმდეს“ ხაზგასმულია და მიწერილია: „ეს ჩემთვისაა ნათქვამი. ი. გრ. 1933–10–1“.
გვ. 21. „ფარისეველ სულიერ მამებს“... ხაზგასმულია და მიწერილია: „ანტირელიგიური სიტყვებია“.
გვ. 25. ჰამლეტის სიტყვები მოხაზულია და მიწერილია: „ღვინის წინააღმდეგ“.
გვ. 36. „სიცრუის ჩანგლით შენ დაიჭერ“... ხაზგასმულია და მიწერილია: „ეს დაუწერა ს. ამაღლობელმა ნ. მიწიშვილს, იხ. „სალიტ. გაზ., „1933, № 1“.
გვ. 53. „წვერი გამოგსვლია მას აქეთ, რაც არ მინახივხარ...“ ხაზგასმულია და მიწერილია: „მაშასადამე ჰამლეტს წვერი აქვს, იხ. გვ. 58“.
გვ. 126. „მე ოცდაათი წელია მესაფლავე გახლავარ“ ხაზგასმულია და მიწერილია: „იხ. მარჯანიშვილის დადგმა, იმერელი მესაფლავე რამდენი წლისა იყო? ი. გრ“.
მეოთხე ცალის ფორზაცზე: „1. მოვიდენ თუ მოვიდნენ? გვ. 79. 2. ეძახოდენ თუ უწოდებდნენ, 93. ი. გრ“.
ფორზაცის ბოლო გვერდზე მიწერილია: „1. კვლავ, კიდევ 20. 2. ოსა, 20, 131“.
წიგნში გაზეთ „ლიტ. და ხელ“. 1947, 11 იანვარი, № 2-დან ამოჭრილი ცნობა „შექსპირის „ჰამლეტის“ ახალი თარგმანი“ და „ლიტ. და ხელ.“ 1945 წ. № 36, 28 ოქ.“-დან ამოჭრილი „უილიამ შექსპირი. ჰამლეტი. (ნაწყვეტი პირველი აქტიდან). კ. გამსახურდიას თარგმანი. „სტილისტური და კორექტ. შესწორებანი თითქმის ყოველ სტრიქონზეა“ ი. გრ. ხელით.