თავფურცელზე: „იშვიათ ბიბლიოგრაფს ბატონ ი. გრიშაშვილს თ. მაჭავარიანი. 31/VII. 1940 წ.“.
გაზეთიდან ამოჭრილი მ. დავითაშვილის რეცენზია, მინაწერით: „21 დეკემბერი, „Заря В.“, 1940“.
ფორზაცზე: „ი. გრ. 1. ლერმონტ., გვ. 132. 2. ნეკრასოვი, გვ. 133. 3. შჩედრინი ქართ., 138. 4. სევდამ მომიცვა, 135. 5. რაფ. ერისთავის ფსევდ. „იოსებ მიქაბერიძე“, 95. 6. ფერშანგიშვილი, 109, 110. 8. დ. ჩქოტუა, გვ. 14. 9. ანტონ ფომინი (ავქ. ცაგარელის მამა) გვ. 15. 10. ევგენი ტური (!) გვ. 137. 11. მარლინსკი, 136“.
გვ. VI. ხაზგასმულია: „ლ. ნ. ტოლსტოის მოთხრობისა „Семеиное счастье“ და მიწერილია: „თ. მაჭავარიანის ცნობაა“.
გვ. VII. მოხაზულია: „1859“ და მიწერილია: „1858 (იხ. 142–2159)“.
გვ. VIII. ხაზგასმულია ადგილები და მიწერილია: „ეს თ. მაჭავარიანის ცნობაა“.
გვ. IX. ხაზგასმულია: „თარგმანი საამო საკითხავთა თხზულებათა“ და მიწერილია: „ეს სულ ერთი ცალი გამოვიდა“. „ქართული ბიბლიოთეკა“? (სულ 12 ცალი გამოვიდა). ი. გრ.“.
ტექსტში ხაზგასმულია მრავალი აღწერილობა, შესწორებულია და მიწერილია შენიშვნები. პირთა საძიებელში ხაზგასმულია ზოგიერთი ავტორის გვარი და ფსევდონიმი.
გაზეთიდან ამოჭრილი ს. ჩარგიანის „ქართული ჟურნალებისა და კრებულების ანალიტიკური ბიბლიოგრაფია, ნაკვეთი 1“. რეცენზენტის ფსევდონიმს მიწერილი აქვს „შ. რადიანია“. იქვე მოხაზულია: „ანალიტიკური ბიბლიოგრაფიაში“ პირველად არის გახსნილი მთელი რიგი მწერლების ფსევდონიმები“ და მიწერილია: „ეს არ არის მართალი“. „ლიტ. საქართვ.“, 1941, № 1“.
ნაკვ. 2. თბ., (1877–1892). 1941 წ.
თავფურცელზე: „ქართული მწიგნობრობის მოამაგეს დიდად პატივცემულს ი. გრიშაშვილს. თ. მაჭავარიანი. 25/VIII. 1941“.
ყდის მე-2 გვ.: „ორცეცხლშუა“ – სთარგმნა ივ. მაჩაბელმა, თუმცა არ სწერია, გვ. 244; ლექსნი პროზად, მართალია არ აწერია, მაგრამ ვინ არ იცის რომ ილ. ჭ-ძის ნათარგმნია? გვ. 241; რატომაა საიათნოვა სომხურ ლიტერატურაში შეყვანილი? გვ. 238; „ალფა“-ა. ახნაზაროვის ფსევდონიმია, გვ. 231; ონ-ანი, ა. ახნაზაროვია, გვ. 325. (იხ. მისი თხზ.); გადაღმელი, გვ. 143. ფსევდონიმია ანთ. ჯუღელისა; „წყარო“ არ უნდა აეწერათ, გვ. 445; ლექსებს წერდა ი. ქავთარაძე (სენაკი), სცენებს – ივლიანე მიქელაძე.
ფორზაცზე: „1. ტარტაკოვზე, 2218, 2435. 2. ნოტები, 169. 3. პიესები, 243. ზეზვა, შ. მღვიმელია? 391. ოტია – დუტუ მეგრელია, იხ. „მუშა“, 1936. № 269, გვ. 223“.
ფორზაცის მე-2 გვერდზე ქაღალდის ნაჭერი წარწერით: „[1819–1921] ქართული გაზეთების ბიბლიოგრაფია, შედგენილი ქ. მგალობლიშვილის მიერ. იხ. „პროლეტარული რევოლუცია“, 1943, № 3, გვ. 15“.
ყდის მე-3 გვ.: „ჭია – დ. კარიჭაშვილის ფსევდ., გვ. 249; შეცდომა, 211; ზეზვა (შ. მღვიმელი), 258; წყვია (გ. ბოკერია), 256; ერთი და იგივე ლექსი ორჯელაა, 257; ალ. აბაზაძე, 260“.
წიგნში დევს: 1. „ილიას ბიბლიოგრაფია 1861–1907 წ.წ. შედგენილი თ. ნაკაშიძის და ნ. კორძაიას მიერ“, რომელზედაც თ. ნაკაშიძის წელით წერია: „ამოღებულია ილია ჭავჭავაძის საიუბილეო კრებულიდან, თბილ. უნ-ტის გამოცემა. თბ., 1937.
ნაკვ. 3. 1944.
თავფურცელზე: „ქართული კულტურის ერთ-ერთ დიდად მნიშვნელოვან კუთხეს – ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკას თ. მ. 1944. 30/VII“.
ფორზაცზე: „გვ. 38. თუ ალექსანდრე ყიფშიძეა?; გვ. 409, 441-ჯერ ფსევდონიმია, შემდეგ გვარი; გვ. 417. შრიფტი სხვა და სხვა; გვ. 585. სურათების აწერა ზედმეტია; გვ. XXIV – წითელი მანტია?; გვ. 484, 595 აწყობილი ვერ არის; გვ. 537. ჩეხოვი და ახობაძე?; გვ. 419 (?); 548. ფსევდონიმი (?); 546. ი. მაჩაბლის თარგმ.; რატომ არ არის აწერილი ორი კრებული „ცხოვრების სარკე“?.
გვ. XII. „მოამბეში“ ი. აღლაძეს არაფერი არ აქვს თარგმანები. ი. გრ.“
გვ. XIV. ხაზგასმულია: „ნიკ. ლორთქიფანიძემ“ და მიწერილია: „არა ბელეტრისტი“.
გვ. 28. მოხაზულია: „კირსანოვი“ და მიწერილია: „გ. პლეხანოვის ფსევდონიმია. ი. გრ.“.
გვ. 38. ხაზგასმულია: „ჯანაშვილი, მოსე“, მიწერილია: „ჯერ რეცენზია, მერე წიგნი“.
გვ. 399. ხაზგასმულია: „ფ. კოპედან თ. სახოკიასი“, მიწერილია: „გადმოკეთებული“.
გვ. 409. ხაზგასმულია: „ხოშტარია, დიმიტრი“, მიწერილია: „იხ. 411“.
გვ. 411. ხაზგასმულია: „დუტუ მეგრელი“, მიწერილია: „იხ. 409“.
გვ. 421. ხაზგასმულია: „ე. კ.“ და მიწერილია: „ეპ. კირიონი (შევადარე და სწორია). ი. გრ.“.
გვ. 423. „რეც.–ჭაღარა“, მიწერილია: „თევდ. კიკვაძე“.
გვ. 537. ხაზგასმულია: „ჩეხოვის „ალიაქოთი“ და მიწერილია: „თარგმანი ვ. გომელაურისა“.
გვ. 544. მოხაზულია: „თარგმანი ბ. ლომინაძისა“, წერია: „გვ. 548“.
გვ. 546. მოხაზულია: „არტ. ლეისტის ვარაპანიძიანთ ნინო“, მიწერილია: „ივ. მაჩაბლის თარგმ.“.
გვ. 548. „გარიბალდელების“ მთარგმნელად მიწერილია: „თ. სახ.“. „პარდო-ბაზანი“-ს მოთხრობის მთარგმნელად „ნ. ყიფ.“.
გვ. 549. „აივენგო“-სთან მინაწერი: „თარგმანი ი. ბაქრაძისა“.
გვ. 592. ხაზგასმულია: „პაპაზიანი“ და მიწერილია: „ფაფაზიანი“.
გვ. 593. აკ. წერეთლის მიერ ნათარგმნ ლექსს „პატარა მათხოვარი“ მიწერილი აქვს: „რა იცით რომ რუსულიდან თარგმნა? ი. გრ.“ ხაზგასმულია: „ნ-ურისა“ და მიწერილია: „ნ. ლომოურისა“.
გვ. 810. ხაზგასმულია: „მეტრეველი ლევან“, მიწერილია: „(მოგზაურში)“.
გვ. 818. ხაზგასმულია: „სასოებაძე“ და მიწერილია: „ეპ. კირიონი“.
გვ. 826. ხაზგასმულია: „ჩარხიშვილი გიორგი“, მიწერილია: „გიორგი ალავერდოვი“.
გვ. 827. ხაზგასმულია: „ძველი ეკალი“, იხ. ნასიძე მიხეილ“ და მიწერილია: „საბუთი?“.
გვ. 847. მოხაზულია ადგილები და მიწერილია: „ჩეხოვისა, გადმოკეთ. გრ. ვოლსკი“. მოხაზულია: „ერთი შემთხვევა“... და მიწერილია: „ეს მე ვუთხარი თ. მაჭავარიანს შემდეგში, როცა უკვე ტექსტი აწყობილი ჰქონდა, გვ. 499 ი. გრ.“.
გვ. 848. ხაზგასმულია: „სადილი მარშლისას“ და მიწერილია: „ტურგენევისა“. იქვე: „ტრილბი“ თარგმ. ი. მაჭავარიანისა“.
გვ. 849. ხაზგასმულია: „უნდა გავიყარნეთ“ და მიწერილია: „სარდუსი“. იქვე „შენდობა“-სთან წერია: „ფრანსუა კოპესი“. მოხაზულია: „ქორწილი სოფლად“, მიწერილია: „ივანე მჭედლიშვილის (მსახიობი იყო)“. „ძალა აღმართს ხნავს“, თარგმანი“ და მიწერილია: „ვ. გუნიასი“. „ჯან მეგობრებო“ და მიწერილია: „სარდუ“.
წიგნის ბოლოს მინაწერები: „1. ძველი ეკალი, მიხ. ნასიძეაო, (?) 413. 2. ნ. ბარათაშვილზე, 418. 3. ა. შანშიაშვილი, 623 [1903 წ. რებუსი XIX ს.]. 4. ოლ. ლეჟავა „გაიანეს“ როლში, 392. 5. გრ. აბაშიძე. 6. თაგუნა, 509, 524. 7. ეშმაკი. 8. აკაკი და ცენზურა, 491. 9. ჭოლა, 512. 10. ლერმონტოვი, 530. 11. ახოსპირელი, 451, 555. 12. ვინ იყო მირზახანი? 392, 416“.
წიგნის ბოლო ფორზაცზე: „მე და „ქრიან-ქარნი“, გვ. 538; ჩემგან, გვ. XXIV; ფსევდონიმი „კატო“, გვ. 240, 313, 404; დ. ხ. (დუტუ ხოშტარია?), 411; ჭაღარა, 423; პლეშჩევი სთარგმნა ნ. ლომოურმა, 38; რუსულიდან მგონი მ. ჯანაშვილის პიესაა; ეზოპი, 539; ჯუსტი, იხ. „კვალი“, 1896, № 22. აგვ.; „აივენგოს“ მთარგმნელი გამოტოვებულია, გვ. 549“.
რეცენზიები მაქს. ბერძნიშვილისა, ამოჭრილი გაზეთიდან, მინაწერით: „ლიტერატურა და ხელოვნება“, 1945, № 39, 18. XI“ და ლ. კარბელაშვილისა, ამოჭრილი ჟურნალიდან „ბოლშევიკი“, 1944, № 12“.
ბოლო ყდაზე: „არ არის გახსნილი ფსევდ.: 1. ნატო, გვ. 134. 2. ლი-გ., გვ. 499, 511, 550, 807. 3. თარხანი, 509. 4. თლუღელი (ბელიაშვილი) 788, 555, 259, 5. იანქოშვილი, 510. 6. ლ. ა., 511. 7. ო-ა. ს., 515. 8. გოგლო ყაზახაშვილი, 516. 9. ი. წულაძე, 540. 10. სასოებაძე, ე. კ. – ეპ. კირიონია (საძაგლიშვილი), გვ. 796, 818“.