ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
ყდის მეორე გვერდზე: „გრ. აბაშიძე გარდაიცვალა ფსიქიატრიულ საავად-ში პეტერბურგში 1903 წელს 37 წლის ასაკში. გრიშა აბაშიძის ფსევდონიმები: 1. გ. თირელი. 2. შროშანა. 3. მენავე. 4. ვინმე“.
ფორზაცზე: „ი. გრ. 1956, 14/VI“. იქვე: „ჩემი წერილი ჭოლაზე, გვ. 122. 1. მე-გვ. 17, 159, 2. განა ილია ჩამოდის იტყოდა? 12. 3. შიო თავადი პიესაა და არა მოთხრობა, გვ. 56. 4. გუნიასი კი არა გ. თუმანიშვილისა, გვ. 39. 5. გრ. აბაშიძე – 102. 6. ხომლელი და მე. გვ. 148“.
გვ. 13. მე-3 აბზაცში ხაზგასმულია: „ქოსების ღვინის“ (სარდაფში)“, არშიაზე: „მაშინ „ქოსები“ არ იყვნენ“.
გვ. 15. მე-2 აბზაცში ხაზგასმულია: „მანსვეტაშვილის დახასიათება“, არშიებზე მიწერილია: „ეს ჩემი დახასიათებაა და არა მანსვეტაშვილის. იხ. ჩემი, გვ. 278, იხ. „ლიტ-მემკვიდრ“., გვ. 278, ი. გრ“.
გვ. 20. მოხაზულია მე-2–3 აბზაცი-და არშიაზე წერია: „ჩემიდან“.
გვ. 38. 1-ლი და მე-2 აბზაცის გასწვრივ წერია: „გ. თუმანიშვილი“.
გვ. 39. 1 აბზაცში ხაზგასმულია: „ცხოვრების მეგობარი“, მიწერილია: „ცხოვრების თანამგზავრი“. მე-2 აბზაცში ხაზგასმულია: „შესაძლოა ავტორი ვალ. გუნია იყოს“, მიწერილია: „გ. თუმანიშვილია. ი. გრ“.
გვ. 56. 1 აბზაცში ხაზგასმულია: „მოთხრობა „შიო თავადი“ და არშიაზე მიწერილია: „პიესაა“. მე-3 აბზაცში ხაზგასმულია: „არაგვისპირელის მოზრდილი მოთხრობები უფრო ნაკლები ღირსებისა არის“ და არშიაზე მიწერილია: „რატომ? მეცხვარეთა ცხოვრებიდან ერთი მოთხრობა „გიული“ დიდებულია! ი. გრ“.
გვ. 57. მე-4 აბზაცის გასწვრივ მიწერილია: „თამარ (ქუჩუკაშვილი)“. იქვე: „შ. მღვიმელმა მშვენიერი ლექსი დაუწერა ბოლოს არაგვისპირელს“.
გვ. 59. არშიაზე: „შიო არაგვისპირელი, რომ გარდაიცვალა ფ. მახარაძემ მშვენიერი წერილი უძღვნა „კომ“-ში“.
გვ. 63. მე-2 აბზაცში ხაზგასმულია: „არცერთ ქართველ მწერალს არ გამოუცდია ჩემისთანა ტანჯვა-ვაება, არშიაზე: „ნ. ბარათაშვილი, მ. ვეზირიშვილი, ა. ცაგარელი“.
გვ. 67. კრილოვის ლექსის გასწვრივ მიწერილია: „კრილოვი ქართულად მთლიანად მე გამოვეცი, შეეძლო იქიდან ამოეღო ეს ლექსი. ი. გრ“.
გვ. 71. დანიშნულია ადგილი: „მე არ მახსოვს დაიბეჭდა თუ არა დუტუს ეს პოემა“. (იგულისხმება პოემა „პრომეთე“), მიწერილია: „ი. გრ. დაიბეჭდა ცალკე წიგნად ი. იმედაშვილის გამომცემლობით“.
გვ. 73. ბოლო სტრიქონში ხაზგასმულია: „ჭლექი“ და არშიაზე მიწერილია: „რა გააზვიადეთ, ეს ჭლექი და ჭლექი!“ იქვე მინაწერები: „დუტუს კარგი ლექსები აქვს. 1. „მე ბარათაშვილის ნიჭი არ მაქვსო, არც ილიასი, არც აკაკისა, მაგრამ როცა ბნელა ჭრაქს ხომ ანთებენ ოთახშიო, მეც გამოსადეგი ვარო (ლექსის სათაური დამავიწყდა). 2. „ცრემლები“ – ამ ლექსის ფინალი მომწონდა: „ახ, რათ არ ძალმიძს მთლად ცრემლად ვიქცე, გავხდე მდინარე აქაფებული და გადავრეცხო, რაც ქვეყანაზე, ბოროტებაა დამყარებული“.
გვ. 97. მე-4 აბზაცში ხაზგასმულია: „ფედერალისტების“ და მიწერილია: „სოციალისტ.“ მე-5 აბზაცში ხაზგასმულია: „ტოროლას“ (მიერ გამოცემული)“ და არშიაზე მიწერილია: „სამ. ფირცხალავამ გამოსცა“.
გვ. 99. 1 და მე-2 აბზაცის გასწვრივ არშიაზე: „კიდევ გამოვიდა იას ორი კრებული. მე მომწონდა „სხვათაშორის“ (ივერიისა ბიბლიოთეკის წიგნში)“.
გვ. 101. პირველ აბზაცში მოხაზულია: „მე-19-საუკუნის“, მიწერილია: „-20 საუკ. ლადო აღნიაშვილი, ცახელი, თ. რაზიკაშვ., გრ. ვოლსკი“.
გვ. 123. მე-3 აბზაცში ხაზგასმულია: „იყო“, მიწერილია: „არის“.
გვ. 133. ბოლოდან მე-2 აბზაცში ხაზგასმულია: „გაიქცა“ და „განძეულობა“, არშიაზე მიწერილია: „ექ. თაყაიშ“. სქოლიოში ხაზგასმულია: „კვალში“ მოთხრობებს წერდა“ და მიწერილია: „და თარგმნიდა“.
გვ. 136. ხაზგასმულია ადგილები, სადაც ლაპარაკია უიარაღოს მოთხრობა „მაძიებელნის“ დაბეჭვდის შესახებ, მიწერილია: „მოამბე“-ში დაბეჭდილი მოთხრობები?“
გვ. 148. მოთავსებულია ხომლელის 23 დაბეჭდილი წერილების ბიბლიოგრაფია და ბოლოში მიწერილია: „24. ი. გრიშაშვილი (თავის ჟურნალში „ცხოვრება“, 1916, № 2)“.
გვ. 149. ხაზგასმულია მთლიანად ბოლოდან მე-2 აბზაცი და არშიაზე მიწერილია: „იპ. ვართაგავას საყურადღებოთ (იხ. ხომლელის კერძო წერილები, დაბეჭდილი „ქართულ მწერლობაში“)“.
წიგნში ქაღალდის ორი ნაჭერი მინაწერებით: 1. „ილია ჭავჭავაძე საზოგადოთ კარგი მოსაუბრე ყოფილა რომანოზ ფანცხავა (ხომლელი) იგონებს ილიასთან ყოფნას და ამბობს, რომ „...დატყვევებული ვუსმენდი ილიას შესანიშნავ საუბარს კახურ კილოზე“.