ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
თავფურცელზე: „ქართული ენის გამამდიდრებელს და ჩვენი პოეზიის დამამშვენებელს, მგოსანს გრიშაშვილს „სიტყვარის“ ავტორებისაგან. ტფილისი, 1921 წ.“ იქვე: „ზოგს ჰგონია, ვითომ მხოლოდ პოეტებს ჰქონდეს ნება ახალი ეროვნული სიტყვების წარმოშობისა. ეს აზრი ცალმხრივია: მეცნიერებას ისეთივე ბუნებრივი და ურყევი უფლება აქვს ენის გამდიდრებისა და ჭედვისა, როგორც პოეზიას და სიტყვაკაზმულ მწერლობასა აქვს ყოველგან მიკუთვნებული, მხოლოდ ეს შემოქმედება სხვადასხვა გზით წარმოებს... „სიტყვარის“ პირველი გამოცემის შესავალია, გვ. 18. ამიტომ გაუმარჯოს პოეტური აღმაფრენის ფრთების და მეცნიერების... კლანჭების თანამშრომლობას! რ. ნიკოლაძე-პოლიევქტოვისა. 28. XI. 1921.“
ფორზაცზე: „ი. გრ. 1921 წ., ოქტ. 7.“
ფორზაცის მე-2 – გვ.: „1. ამ წიგნზე რეცენზია დასწერა ივ. მაჭავარიანმა, იხ. „თეატ. და ცხ.“, 1920 წ., № 5“. 2. რ. გაბაშვილმაც აუგად მოიხსენია, იხ. გაზ. „კლდე“, 1920 წ., № 5“.
გვ. 127. ხაზგასმულია: „წერტი – Точка, пункт“, მიწერილია: „წერტი – ნესტარი, იხ. ა. ქუთათელაძის „წყარო“, სიტყვარის ახსნაშია.“
გვ. 139. ქაღალდის ნაჭერი მინაწერით: „ჩემი ბიბლიოთეკა და ყოველგვარი ხელთნაწერი ეკუთვნის ჩემს შემდეგ საქ. სახ. უნივერსიტეტს. ი. გრ. 1920. წ. 8. VII.“
გვ. 255. ხაზგასმულია: „Рукоятка – ტარი, სახელური“, მიწერილია: „დ. ჩ.“ ხაზგასმულია: „Рычаг – ბერკეტი“, მიწერილია: „აზარმაცი.“
გვ. 271. ხაზგასმულია: „Сфера – არე“, მიწერილია: „ჰაერეთი.“
გვ. 274. ხაზგასმულია: „Теплота (теплость) – სითბილე“, მიწერილია: „სჯობს“: თბიერება (ჩემი ლექსიკონიდან).“
გვ. 292. ხაზგასმულია: „штукатурка – გალესა“, მიწერილია: „ფარდახტი (ჩემიდან)“.
გაზეთიდან ამოჭრილი ფ. მახარაძის წერილი „ქართული ტერმინოლოგიის სისწორით გატარებისათვის“, მინაწერით: „კომუნისტი“, 1921, 28 ნოემბერი, № 272“.