ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
ხელნაკეთ კანზე: „შერმაზანოვის შენობა იყო მოღნინის (აბას აბადის) მოედანზე და არა იქ, როგორც პირველი წიგნის 213 გვერდზეა აღნიშნული. (იხ. „ცხ. სარკის“ კორექტ. შეცდომის გასწორება გარეკანზე). 1. „ურიელ აკოსტა“. 2. „უფროსი ძმა.“ 3. „ფული და ხარისხი“. 4. „ოსკარ პეტროვიჩი საიქიოს.“ 5. „ჭკუისა მჭირს.“ 6. „დათვი“. 7. „დედაკაცმა აგვრია.“
თავფურცელზე: „ი. გრ. Суфл. И. Г. Мамулов“.
წიგნში ადგილები გადახაზულია, შესწორებულია შეცდომები.
გვ. 8. ხაზგასმულია: „ხომლელი“, გასწვრივ წერია: „ხომლელი (რ. ფანცხავა).“
გვ. 9. „ი. გრიშაშვილი.“ არშიებზე წერია: „ურიელ აკოსტა“ დაიბეჭდა ჟურნ. „თეატრში“, 1886 წ. და 1887 წ. № 1 და სხვა. „ურიელ აკოსტა“ თარგმნა პირველად დავით ერისთავმა („სამშობლოს“ ავტორმა), აწერია მოსკოვი, 1879 წ. (იხ. თეატრის მუზ.). „ურიელ აკოსტა“ ავტორმა კ. გუცკოვმა გადმოაკეთა პიესად თავისავე რომანიდან: „Амстердамский садукей.“ „ი. გრ. „ურიელ აკოსტა“ ხელახლა სთარგმნა ვ. გაფრინდაშვილმა მარჯანიშვილის თიატრისათვის.“
გვ. 10. მომქმ. პირთა გასწვრივ მიწერილია მსახიობთა გვარები, ქვეშ წერია: „ლადო მესხიშვილის ხელია. ი. გრ.“
გვ. 43. სტრიქონების გასწვრივ არშიაზე წერია: „ვსუფლიორობდი. ჩემი კოწიწი ი. გრ.“
გვ. 247. არშიაზე: „აქედან ავაწყობინე. ი. გრ.“
გვ. 246. ფსევდონიმთან: „იზიძე“, მიწერილია: „(ი. იმედაშვილი).“
გვ. 350. ლექსის ბოლოს მიწერილია ავტორის გვარი: „[ა. ახნაზაროვი].“
გვ. 351. სათაურის გასწვრივ არშიაზე წერია: „სხვა თარგმანიც არის „მოამბე“, 1904 წ., № VII, გვ. 114.“

შინაარსი: ურიელ აკოსტა; უფროსი ძმა; ფული და ხარისხი; ოსკან პეტრ. საიქიოს; ჭკუისა მჭირს; დედაკაცმა აგვრია; მზე და მთვარე; ცრუ; სურათი; ტყუპი; გურული სცენები; ეჰ!; ეს კი... ეს საოცარია!; ვაი, ვუი; ვინ რა სთქვა?...; თეატრი; დრამატიული ხელოვნების შესახებ; ქართული თეატრი