ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
ფორზაცზე: „ი. გრ. 1933. 10.IV“. შმუცტიტულზე დაბეჭდილია ავტორის მიძღვნა აბელ ენუქიძისადმი. მიწერილია: „P. S. ამბობენ ამ წარწერას ქაღალდი უნდა გადააკრანო! ი. გრ.“ წიგნში ბევრი ადგილი თუ ცალკეული სიტყვაა ხაზგასმული და კითხვის ნიშნით აღნიშნული. გვ. 21. მოხაზულია ბოლო აბზაცი და მიწერილია: „მაშინ რკინისგზა არ იყო მაჰმადიან ქვეყნებში“. გვ. 25. ხაზგასმულია სიტყვა: „აბრეკები“. არშიაზე: „აბრაგი“. გვ. 33. ბოლო აბზაცი, სადაც ავტორი მოიხსენიებს პ. ციციშვილს, მოხაზულია და არშიაზე წერია: „რა შუაშია პ. ციციშვილი? იგი მოკლეს 1806 წელს და მაშინ ჩეჩნები“. გვ. 35. ხაზგასმულია: „რუსეთ-კავკასიის ომები შეუსწავლელია დღესაც“. არშიაზე: „რა იცი? ისე არაფერია შესწავლილი როგორც ეს ომი“ გვ. 65. მე-3 აბზაცთან: „შევჩენკოს დასი ჩამოვიდა. მოხდა დაძმობილება ვასო აბაშიძესთან“. გვ. 83. ტექსტში ხაზგასმულია სიტყვა: „ოლეზე“. არშიაზე: „ოლე, ღობესთან პატარა გზაა“. გვ. 87. ტექსტში შევჩენკოს ძეგლის შესახებ უკრაინაში, არშიაზე მიწერილია: „რომელ ძეგლის მაგალითს“. გვ. 89. არშიაზე მიწერილია: „ჩვენი თავი ჩვენ უნდა გვეყუდნოსო“. გვ. 104. სქოლიოში ხაზგასმულია შენიშვნა, სადაც ავტორი ხსნის „თემიდის“ მნიშვნელობას. არშიაზე: „ძალიან დროზე არ ახსენი?“ გვ. 110. ხაზგასმულია: „ზიმზიმებს“, მიწერილია: „ჩემი სიტყვაა“. გვ. 114. პირველ აბზაცში ხაზგასმულია: „თუ რაიმე დავიწყე, უკუქცევა არ მიყვარს“, მიწერილია: იხ. „სამანიშვილის დედინაცვალი“. ყდის მე-4 გვერდზე მიწერილია: „თრია – ციყვია. ჯახველი 103… პოტოცკი 103“.