მოგონებანი : [მსახიობის] /
შაქრო გომელაური.
- ხელოვნება, 1958
- 124 გვ. : 9ფ. პორტრ. ; 19 სმ.
ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი. თავფურცელზე: „საყვარელ სიყრმის მეგობარს ჩვენი ქვეყნის სახელოვან შვილს სოსო გრიშაშვილს. ავტორი. 25. X. 58 წ.“ მეორე ცალის კანზე: „გვ. 88, 99, 120. ი. გრ“. გვ. 42. ჩამოთვლილია საპატიმროში მყოფთა გვარები, დამატებულია: „ს. ფირცხალავა“. გვ. 49. პიესა „მსხვერპლის“ დადგმის დღის გასწვრივ მიწერილია: „1914 წ“. გვ. 57. ხაზგასმულია: „1918 წ. თბილისის საზოგადოებამ ვალერიან გუნიას იუბილე გაუმართა“ და მიწერილია: „ეს იყო 1917 წელს. ი. გრ“. გვ. 83. ჩამოთვლილია პიესები ვასო აბაშიძის შესრულებით, დამატებულია: „სიძე-სიმამრი“?“. გვ. 99. სათაურის „ვალერიან შალიკაშვილი“ გასწვრივ მიწერილია: „ერთხელ ნიკო შიუკაშვილმა თქვა: ჩემი პირდაუბანელი პიესები ერთი-ორი რეპეტიციით იდგმება. მაგდენი რეპეტიციით (კოტეს საყურადღებოა) სილოვანის გრამატიკაც კარგი გამოვა სცენაზეო“. გვ. 101. ტექსტის ბოლოს მიწერილია: „მე „მსხვერპლში“, იხ. არეთა ლოლუას მოგონებანი. ი. გრ.“ გვ. 104. ხაზგასმულია: „სვიმონ სვიმონიძე“, მიწერილია: „მისი შვილია თამარ გოგოლაშვილი, რომელიც 1917 წ. აკაკი პაპავას გაჰყვა პარიზში ცოლად“. გვ. 116. სათაურთან: „დათა მგალობლიშვილი“ მიწერილია: „პატარა ნეკროლოგი მხოლოდ მე დავუწერე“. გვ. 119. ხაზგასმულია: „უშანგი ჩხეიძე, მიწერილია: „უშანგის ლექსი ჩემდამი“. გვ. 120. სათაურთან: „შალვა ღამბაშიძე“ მიწერილია: „მაგისთვის, შალვასთვის ვთარგმნე გოროდნიჩის მონოლოგები, რა კარგად ვთარგმნე, წყალივით მოდის, ენა არ მებმევაო – მითხრა. ი. გრ.“