TY - BOOK AU - გულისაშვილი, ზაქარია TI - მოთხრობები, ნარკვევები / PY - 1953/// CY - თბილისი : PB - საბჭ. მწერალი KW - ქართული ლიტერატურა KW - ქართული პროზა N1 - ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი. ფორზაცზე: „ი. გრ. 1953-4-VII“. გვ. 147. სქოლიოში მიწერილია: „ანუ შეშმიში“ (იხ. ჩემი „ბოჰემა“). გვ. 171. ხაზგასმულია ტექსტში: „ვაი, უშველებელი“, არშიაზე მიწერილია: „უშველებელი იმერულია?“ გვ. 172. ბოლო ორი აბზაცი მოხაზულია და მიწერილი: „ლეგენდა“. გვ. 173. ხაზგასმულია: „იაფინჯები“ და მიწერილია: „ნაბადი“. გვ. 255 ხაზგასმულია: „ლეკთ იფრინეს...“ მაგრამ ზაქათალაში პანტასაებრ დაეწყვნენ საბრალონი“,... მიწერილია: „ლეკი და საბრალონი?“. იქვე ხაზგასმულია: „წყლით რკინის ლიტრებს“, მიწერილია ტექსტის ბოლოს: „ლულეინი“. გვ. 277. ტექსტის ბოლოს: „იხ. პ. უმიკაშვილი. ი. გრ. P. S. ავტორს ნ. ბარათაშვილი არ გახსენებია...“ გვ. 281. სქოლიოში ხაზგასმულია: „მაშრაანი“ და მიწერილია: „მაშნაარი“. გვ. 314. ტექსტში ხაზგასმულია: „ქუნჩებახს“ და მიწერილი: „ყველი კუჩენბახისა“. გვ. 315. ნარკვევის „სადარ-ბულახი“ დაწერის თარიღი „1803“ შესწორებულია: „1903 წ.“ გვ. 319. სარჩევის ბოლოს მიწერილია: „პანკისის ხეობა“ („ივერია“, 1887, № 21; 29 იანვ.) ფსევდ. შაქრო“. გვ. 320-ზე ფორზაცის ორივე გვერდზე და ყდის მე-3 გვერდზე ამოწერილია ტექსტიდან სალექსიკონო მასალა: „ტიკჭორა – ციკანი; ღვინო ერთ ფუთამდე; ტიკი – თხის ტყავი; კოლოტი – მოზვრისა; რუმბი – ხარი-ბუღა; გახალაკი – რუმბის გასაჩერებელი ირიბი კეტი; პოლორჯიკი ანუ ხარატული რუმბის ჭიპზე გასაკეთებელი; ღაზლა – მატყლის დაგრეხილი თოკი; საბელი – თხის ბალნისაგან დაგრეხილი ან დაწნული გრძელი თოკი; ძაფი, ბაწარი, ნართი, თოკი, საბელი, კანაფი, სულქონიანი, გულთამხილავი, ბაკი, 169. ქევხა, [მამასახლისი] 288. ფორუმი, გვ. 289. ახო – მოსვლეპილი ადგილი, სახნავ მიწად გაჩეხილი ტყე, 292. ჩალთუკი, [ჩალის] 293. შეთე – სახელიც არის და მჩატე კაცზედაც, 297. ქედხუდა – (ნასწ. კაცი?), 307. ჩაქუმსებული (ჩასუქებული), ქუმსი, 309. ალაფდა – ატალახიანდა, 310. ჩომბახი – კომბალი, 310. მიაკოსა – მიაკერა, 224. ზადი – (ნაკლი), 310. ქანჩი, 311. ჯილაგი, 312. კოლოტი – მოზვერი ამოღებული ოთხში. პატარა რუმბი, 313. ჯელგა, 223. მახლას, 225. წვნიკი, 226. ფამფარა (ბალახია) 170. გორახანა – გორხანა („თათრის გორხანა“) 178. ქიზიყის სოფლები, გვ. 281. ბაწარაღებით, 170. ბერა, 170. საჯი – თუჯის ტაფა, 170. ჩანგი, 173. გაშპა. 177. ქაჯური ენა, 176. რუბი, 251. გაღიპული – ღიპიანი, 252. დურა ტყავი – მოშავო. სამგლოვიარო ტყავი. 271. ტრამლი, 258. სალახანა, 258, გამოცინცლა. 259. ხამუშ-ხამუშ. 262. წვირნათელა (სპიჩკა), 262. ფუსტუღი (აქ ცარიელი), 265. ამრეშებით (მრეში)-ჭროღა თუთა, ჟღალისფერი, 266. ყასიდად, 268. შეშვიდი, (შეშუტი), 268. „ვა, მართლა“, 269. ყორუღი – შემოკავებული ადგილი, საქონელი რომ არ შევიდეს, 284. კორუმი, 285. ჩეკი, რჩოლი. ჩეკი – სოლის მსგავსი ჯოხი საფხეკი ქალამანისა, 285. იაფინჯი – ნაბადი, (თათრ.) 173, 262, 264, 313. ჩომბახი, 172. ყანაზოი, 37. ჩასპანდი, 107. წალო, 61. ოტლაყი – ახმახი, 83. შეშმიში, 147. გარსაკრი – მოსაჭირებელი თასმა, 248 („გარსაკრი“ იხ. ნ. შიუკაშვილის „სიმახინჯეც“ – „ერი“, 1910 წ.). შიშლიკი, 185 (საბას შიშლიგი). ავანჩავანი, 277. ყაიდა, 258“. ყდის მე-3 გვერდზე მიწერილია: „ამხ. რედაქტორო! თქვენ და თქვენისთანები რომ ჩემს ენას კენწლავენ, განა მეც ასე არა ვწერ“. წიგნშია ბლოკნოტის ფურცელი წარწერით: „ბედკრულნი, მოთხრობა ზაქარია გულისაშვილისა (იხ. „სახალხო გაზეთი“, 1909 წ., № 14 და № 15)“. წიგნშია რვეულის ფურცელი, ორად გაკეცილი. ერთ მხარეს წერია ერთი სომხური და ექვსი რუსული სიტყვა ქართული შესატყვისებით. მეორე მხარეს მინაწერები: „მისი ავკარგი შესწავლილი მაქვს ხუთი თითივით და ხეებს ჩრდილი მოუქსოვიათ. გაჰქრები ისე, შეიძლება შენი სიკვდილით ერთი ფოთოლიც არ შეინძრევა. შეაცოტავა. ჩემი ჩანგურის სიმები არ მოეშვება არასდროს. მიყვარს შავგრემანი შოთი პური“ ER -