ყდაზე: „ი. გრ. ჩემი შენიშვნებით“.
შმუცტიტულზე: „ი. გრ. 1949. 16/II“.
გვ. 8. ხაზგასმულია: „ვარდნარი“, მიწერილია: „სავარდეთი“.
გვ. 13. მოხაზულია დასახელება წიგნისა: „И. Холмогоров. Шеих Муслихуддин Саади Ширазский и его значение в истории персидской литературы. Казань, 1867, 47“, მიწერილია: „ეს წიგნი მაქვს“.
გვ. 31. ხაზგასმულია: „ალექსანდრე ჭავჭავაძე წერდა ყაზალის ფორმის ლექსებს“, მიწერილია: „იხ. ი. გრიშაშვილის „ა. ჭ.“, ისე წერს თითქოს კობიძეს აღმოეჩინოს ეს ამბები“.
გვ. 252. არშიაზე წერია: „საიათნოვა. (იხ. ჩემი „საათნავა“).
გვ. 256. მოხაზულია: „ჰეჯაზი“, მიწერილია: „ჰიჯაზი. (ჰანგი ჰიჯაზიდან მოსული)“. ხაზგასმულია: „თრიაქ, თერიაქ, შხამის საწინააღმდეგო საშუალება“, არშიაზე წერია: „თერიაყი, თიახფარუხი, მუფარახი“.
გვ. 258. ხაზგასმულია: „კურაზი“, მიწერილია: „ფიფინა, ქართ.“ ხაზგასმულია: „მუტრიბი-მესაკრავე“, მიწერილია: „მხოლოდ ქალები“.
გვ. 259. ხაზგასმულია: „გუფთა-დანაყილი ხორცისაგან შემზადილი საჭამანდი“, მიწერილია: „თხევადი?“
სარჩევის მე-2 გვერდზე რედაქტორის შემდეგ ჩამატებულია: „თანარედაქტორი დ. გაჩეჩილაძე“.
მეორე ცალის ფორზაცსა და ყდაზე: „ი. გრ. გვ. 10“.
გვ. 27. ხაზგასმულია სიტყვები და მიწერილია: „იხ. „ფასკუნჯში“ ალ. სარაჯ. თარგმ“.
გვ. 29. სქოლიოში მიწერილია: „გერმანულიდან თარგმნა! ი. გრ“.
გვ. 31. ხაზგასმულია: „ღაზელის (თუ ყაზალის)“, მიწერილია: „ყაზალი ჩემია. ი. გრ.“