ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
ფორზაცზე: „ძვირფასს იოსებ გრიშაშვილს. ა. ბარამიძე. 14. VII. 49“.
ყდის მე-2 გვ.: „რეცენზიები. 1. დ. კობიძის „მნათობი“, 1950, № 2“.
თავფურცელზე: „ტექსტი შემოკლებით იბეჭდებაო. (?) იხ. აქვე გვ. 623, ი. გრ“.
გვ. 6. ხაზგასმულია: „თვარა რა მოკვდება ტირილი ვეღარ გააცოცხლებს“… და მიწერილია: „განდეგილი (დ. ერისთ.)“.
გვ. 49. „კაცი სახელის მძებნელი, უკვდავად შემირაცხია
მკვდრად იგი თქმულა, ვის კაი სახელი ზედა არ აცხია!“ მოხაზულია და მიწერილია: „ილია“.
გვ. 223. ხაზგასმულია: „ბუისგან ნუ გამოელი…“ და მიწერილია: „ბედებსა“.
გვ. 418. ხაზგასმულია: „და გული,“ მიწერილია: „დახურული“.
გვ. 629. მოხაზულია ლექსიკონში „წამოსასხამი“, მიწერილია: „პირის ფანჯარა ჩადრისა“.
გვ. 630. ხაზგასმულია: „გოლი“, „დაბალთვა“, მიწერილია: „გოლეული,“ „ბალთა“.
გვ. 632. სიტყვასთან „ისარნები“, მიწერილია: „შადრევანი“. სიტყვა „კერკეტონს“ მიწერილი აქვს: „ასასი“. ხაზგასმულია: „კორკოდილო“ და მიწერილია: „Крок“[одил].
გვ. 633. მოხაზულია: „ლაღანდარი“ და მიწერილია: „თავისუფლად“. ხაზგასმულია: „მდღევარი“, მიწერილია: „ა. ჭ.“
გვ. 634. ხაზგასმულია: „მღამიობი“, მიწერილია: „ღამურა“.
გვ. 635. ხაზგასმულია: „ნეგო“, მიწერილია: „თეთრი ყვავ.“
გვ. 638. მოხაზულია: „უგლიმი, გულქვა“, მიწერილია: „კაპასი“.
გვ. 639. ხაზგასმულია: „ხმელი კაჭაჭი“, მიწერილია: „შესაჭმელი მცენარე“. მოხაზულია: „შუკა“, მიწერილია: „შუკა? ტექსტის მიხედვით მოედანს ნიშნავს“. ხაზგასმულია: „ქონდაქარი“, მიწერილია: „ა. ჭ.“
გვ. 640. მოხაზულია: „ღადარი“, მიწერილია: „ცეცხლ-ნაცარი“.
გვ. 641. ხაზგასმულია: „ჭარო“, მიწერილია: „ჩაიკა“. „ხადუმი“ – მიწერილია: „ქალი“. „ხეზი“ – მიწერილია: „ხიზი“.
წიგნის ბოლო ფორზაცზე: „წინარე, 37; შური, 312“.
ყდის მე-3 გვ. მინაწერი: „ბედები? გვ. 223, 156; შაქრის ლერწამი, 612; ნარგიზი თუ ნარგიზე, 579“.

წანართი: ქილილა და დამანა - ა.ბ. გვ. III-XX. - დანართი: სარედაქციო შენიშვნები, გვ. 623-627. - ლექსიკონი, გვ. 628-642.