ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
კანზე: „ი. გრ. 1930. 10/V“.
გვ. 2. სიტყვა „არდაგს“ მიწერილი აქვს: „фартук, ფეშტამალი“. სიტყვას „ანაზდად“ მიწერილი აქვს: „იჩქითად, მეყვსეულად“.
გვ. 4. ხაზგასმულია: „თერიაყი საწამლავის საწინააღმდეგო საშუალებაა“, მიწერილია: „შეცდომაა: თერიაყი, თრიაქი, ხაშხაშივით. თიახთარუხი. გამაბრუებელი, დამაძინებელი წამალი“.
გვ. 5. ხაზგასმულია: „მორინობა ნარდის, ჭადრაკის და სხვ. თამაში“, მიწერილია: „აქედან სამორინე – ადგილი სადაც ყომარბაზობენ“.
გვ. 6. ხაზგასმულია: „ნეგო-ბალახია“, მიწერილია: „ნეგო-ყელმაღალი, თეთრი ყვავილია (ლელია), იხ. ჩემი ლექსი „ქორწილი ჩვენს უბანში“. იქვე ხაზგასმულია: „რამლი ქვიშა, სილა (სამკითხაო)“, მიწერილია: „რატომ ქვიშა-სილა? კენჭი, ძვლის ნაჭერი, ყველაფერი ის ნივთი, რითაც მკითხაობენ.“
გვ. 7. ხაზგასმულია: „ტუხტი-ხეა“, მიწერილია: „ტუხტი მაღალი ყვავილია მინდვრის“.
გვ. 8. ხაზგასმულია: „ყანდი-შაქრის ყინული“, მიწერილია: „ყინვარ-შაქარი“. ამბობენ კიდევ: ლერწამს ყანდი შეეპარაო. ე. ი. დალპა, გაიხრწნაო“.
გვ. 9. ხაზგასმულია: „ჩული – სახურავი, წამოსასხამი“, მიწერილია: „ჩული-ქეჩასავით, პატარა მაუდის ნაჭერი. მაგ. ვირს ჯერ ჩულს ჰხურავენ, მერე უნაგირს ადგამენ. როგორ შეიძლება სახურავი ან წამოსასხამი“.