ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
წიგნი ჩასმულია საგანგებო ყდაში. ყუაზე ამოტვიფრულია: „გ. გვაზავას ნაწერები – ი. გრ.“ ყდის მე-2 გვერდზე: „ტაში“, (ჯაბა) გვ. 7. ასონანსები, გვ. 21, 56. (შალვა ოდიშელია)“. ფორზაცზე: „1) ჯაბა ჯაიანი (პოემა), 1896. 2) ბერანჟე ქართულად, 1898. 3) ლანდი (ლექსები), 1904. 4) შალვა ოდიშელია (პოემა), 1905. 5) ანტიგონე (თარგმანი), 1912. იხ. II გვ.“ ფანქრით: „1. „შანშეს“ აუგად იხსენიებს ილია ჩიქოვანი – პონტელი. („ივ.“, 1894 წ., № 27, 28 5 თებ.) 2. პ. უმიკაშვილი აქებს გ. გვაზავას. (იხ. „პუშ. სახ.-ინსტ. შრომები“, 1941 წ., № 1 გვ. 60) მ. ზანდუკ. პუბლიკაციით“. „1. აკაკი არჩევს თავის „კრებულში“, (1898, №) გვაზავას ბერანჟეს. იგივე აკაკი უძღვნის ლექსს – გვაზავური (იხ. „ივერია“, 1904 წ., № 144). II. ა. ახნაზ. („ივერია“, 1895, № 43). III. გრ. ყიფშ. („მოამბე“, 1895. № IV). IV. „მოამბე“ არჩევს ბერანჟეს („მოამბეს“, 1899, №1)“. „ცალკე წიგნაკებად გამოვიდა გვაზავას შემდეგი პოემები: „1. ბატონიშვილი ლევან და ლილო. ეს ორი წიგნი თბილისში არსად არ არის. ხოლო ერთი პოემა: „პ. „შანშე“ დაბეჭდილი აქვს უფრო ადრე „კვალში“, 1893 წელს № 39. მერე რ. ხომლელის ჟურნალ „განთიადში“ დაიბეჭდა: „ლიაძე ნიკო“ – 1915 წ., № 15, 16, 17, 18, 19“. ფორზაცის მე-4 გვერდზე: „წვრილი ლექსები: 1. *** (გამიგონე) დაბეჭდილია ჟურნალ „კვალში“, № 40, 1893 წელს. 2. *** (მზად ვარ წავიდე), გუნიას „კალენდარში“, (გვ. 59). 1896 წელს. 3. *** (სანამ მე ცოდნა), იქვე... (გვ. 86). 4. *** (დამშვიდდი), „ივერია“, (ე. თუმანიშვილისაა) № 7. 5. „დავა“ (ებრაული გადმოცემა) „ივერია“ № 12. 6. „წითელი შალი“ № 14 1901. 7. „ჰოი, სომხებო“. № 19 8. „დედა-მოვა“ (ლეგენდა)... „თემი“, № 75, 1912 წ. 9. შემოდგომა (ალმანახი „ერთობა“) გუნიასი. 10. იალბუზი („საქართვ.“, 1908, № 5, გვ. 3)“. ფანქრით: „ბევრი აქვს ვ. გუნიას ჟურნალებში“. ყდის მე-3 გვერდზე: „ამის ორი წიგნი „ბატონიშვილი ლევან“ და „ლილო“ არის მხოლოდ რუსეთში. (იხ. „ქართული წიგნი“, 1940 წ.)“. - თავფურცელი ქართულ და რუსულ ენაზე.