დავითიანი /
გურამიშვილი, დავით, 1705-1792
დავითიანი / დავით გურამიშვილის მიერ ; მეოთხედ დაბეჭდილი ზ. ჭიჭინაძის. - 1911 - 350, [2] გვ. : [1] ჩართ. ფურც. პორტრ.
ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
წიგნი საგანგებოდ არის ჩასმული ყდაში, ყუაზე ამოკვეთილი: „დავითიანი“ თავფურცელზე: „იშვიათია!!! სახლში არ გაიცემა ეს გამოცემა თბილისის ბიბლიოთეკებში არ არის. ი. გრ.“ ფორზაცზე: „IV გამოც. ყუმაში ქსოვილიცაა (გვ. 32) და ქვეყნის სახელწოდებაც. პეტრე I-ის ქება, 32–33. შეცდომა, გვ. 160 – უნდა თხაპა. „კარგსა საქმეზე მიბაძვა არა რა დასაძრახია“, (გვ. 6). „ვინც არა ჰგავს კახაბერსა, მე ვერ ვიტყვი კახაბერად“, (გვ. 29). „უსირცხვილოს თუ არ არცხვენ, ბაძვით მორცხვიც გაურცხვდების! (გვ. 30). თურქი, სპარსი, გვ. 28. „მაგრამ ბოლოს კი დამარცხდა“, გვ. 54. „რუსეთისაკენ გაგზავნის“, გვ. 49, „მოკვდა და თვისის ანდერძით აწ ისევ საქმობს მკვდარია“, 32“. გვ. 2. პირველ ოთხ სტრიქონზე მიწერილია: „მაჯამა“. გვ. 16. ხაზგასმულია და მოხაზული 1 სტროფი და მიწერილია: „იხ. გვ. 188“. გვ. 29. არშიაზე: „იხ. საანდაზო ლექსები. გვ. 68“. გვ. 31. ხაზგასმულია: „ვარსამისა“, მიწერილია: „დალაქი“. გვ. 32–33. მოხაზულია ადგილები და მიწერილია: „პეტრე I ქება“. გვ. 34. ხაზგასმულია: „ვახისა“, მიწერილია: „(ვიში?)“. გვ. 50. მოხაზულია სტროფი და მიწერილია: „იხ. საანდაზო ლექსები გვ. 79“. გვ. 58. მოხაზულია 2 სტროფი და მიწერილია: „მაჯამა“. გვ. 59. ხაზგასმულია: „თინათინითაც“, მიწერილია: „ანარეკლი“, ხაზგასმულია: „განმიძნელებო“, მიწერილია: „იქნება: განმიძნიებო. ძნიადი – ძნელი“. გვ. 60. ხაზგასმულია: „გეჩემება“, მიწერილია: „ჩენა“, ხაზგასმულია: „ვასერო“. მიწერილია: „ვასეირო“. გვ. 62. ხაზგასმულია: „თავსა“, მიწერილია: „თუ თვალსა?“ გვ. 77. ხაზგასმულია: „ნაბახურია“. მიწერილია: „пахмелия“. „ნარმა“ – მიწერილია: „ეკალმა“. გვ. 78. ხაზგასმულია: „იალქანნი“, მიწერილია: „ჯიღა“. გვ. 85. ხაზგასმულია: „ეტიკი“, მიწერილია: „ეტიკი – проводник“. გვ. 87. ხაზგასმულია: „ელთა“, მიწერილია: „ელი – ხალხი მოხეტიალე“. გვ. 91. ხაზგასმულია: „ქაშარო“, მიწერილია: „შაქარა“. ხაზგასმულია: „ისარქარ“, მიწერილია: „სარქარი – უფროსი ცხვარში“. გვ. 93. ხაზგასმულია: „მუქაფა“, მიწერილია: „სამაგიერო“. გვ. 112. სქოლიოში ხაზგასმულია: „გლისპი“, მიწერილია: „გლისპი – капризный“. გვ. 115. ხაზგასმულია: „ღარიბს აჭმევდე მშიერსა“, მიწერილია: „არსენა“. გვ. 138. მოხაზულია ორი სტროფი და მიწერილია: „გალ. ტაბიძის წყობა“. გვ. 159. ხაზგასმულია სტრიქონები, მიწერილია: „იხ. საანდაზო ლექსები“. გვ. 180. მოხაზულია სტროფი და მიწერილია: „კარგია!“ გვ. 214. მოხაზულია 3 სტროფი, მიწერილია: „ცისკარში“ ეს ადგილი გამოტოვებულია: „[იხ. „ცის.“, 1861. ნოემბერი, გვ. 314]“. წიგნის ბოლო ფორზაცზე: „ამ წიგნის ნაკლი ის არის, რომ გამოცემა არ არის აკადემიური. მაგ. ავტორს რა მდიდარი ლექსიკონი აქვს და ბოლოში დართული სიტყვათა კონა დიდ სარგებლობას მოუტანდა მოზარდთ. ი. გრ. 1924. 29/IX.“ „გურამიშვილის გარჩევა კიდევ: 1. „მეოცნებე ნიამორები“. 2. „ივერია“ 1880 წ. თედო ჟორდანიას წერილი...“
ქართული ლიტერატურა
821.353.1-11
დავითიანი / დავით გურამიშვილის მიერ ; მეოთხედ დაბეჭდილი ზ. ჭიჭინაძის. - 1911 - 350, [2] გვ. : [1] ჩართ. ფურც. პორტრ.
ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
წიგნი საგანგებოდ არის ჩასმული ყდაში, ყუაზე ამოკვეთილი: „დავითიანი“ თავფურცელზე: „იშვიათია!!! სახლში არ გაიცემა ეს გამოცემა თბილისის ბიბლიოთეკებში არ არის. ი. გრ.“ ფორზაცზე: „IV გამოც. ყუმაში ქსოვილიცაა (გვ. 32) და ქვეყნის სახელწოდებაც. პეტრე I-ის ქება, 32–33. შეცდომა, გვ. 160 – უნდა თხაპა. „კარგსა საქმეზე მიბაძვა არა რა დასაძრახია“, (გვ. 6). „ვინც არა ჰგავს კახაბერსა, მე ვერ ვიტყვი კახაბერად“, (გვ. 29). „უსირცხვილოს თუ არ არცხვენ, ბაძვით მორცხვიც გაურცხვდების! (გვ. 30). თურქი, სპარსი, გვ. 28. „მაგრამ ბოლოს კი დამარცხდა“, გვ. 54. „რუსეთისაკენ გაგზავნის“, გვ. 49, „მოკვდა და თვისის ანდერძით აწ ისევ საქმობს მკვდარია“, 32“. გვ. 2. პირველ ოთხ სტრიქონზე მიწერილია: „მაჯამა“. გვ. 16. ხაზგასმულია და მოხაზული 1 სტროფი და მიწერილია: „იხ. გვ. 188“. გვ. 29. არშიაზე: „იხ. საანდაზო ლექსები. გვ. 68“. გვ. 31. ხაზგასმულია: „ვარსამისა“, მიწერილია: „დალაქი“. გვ. 32–33. მოხაზულია ადგილები და მიწერილია: „პეტრე I ქება“. გვ. 34. ხაზგასმულია: „ვახისა“, მიწერილია: „(ვიში?)“. გვ. 50. მოხაზულია სტროფი და მიწერილია: „იხ. საანდაზო ლექსები გვ. 79“. გვ. 58. მოხაზულია 2 სტროფი და მიწერილია: „მაჯამა“. გვ. 59. ხაზგასმულია: „თინათინითაც“, მიწერილია: „ანარეკლი“, ხაზგასმულია: „განმიძნელებო“, მიწერილია: „იქნება: განმიძნიებო. ძნიადი – ძნელი“. გვ. 60. ხაზგასმულია: „გეჩემება“, მიწერილია: „ჩენა“, ხაზგასმულია: „ვასერო“. მიწერილია: „ვასეირო“. გვ. 62. ხაზგასმულია: „თავსა“, მიწერილია: „თუ თვალსა?“ გვ. 77. ხაზგასმულია: „ნაბახურია“. მიწერილია: „пахмелия“. „ნარმა“ – მიწერილია: „ეკალმა“. გვ. 78. ხაზგასმულია: „იალქანნი“, მიწერილია: „ჯიღა“. გვ. 85. ხაზგასმულია: „ეტიკი“, მიწერილია: „ეტიკი – проводник“. გვ. 87. ხაზგასმულია: „ელთა“, მიწერილია: „ელი – ხალხი მოხეტიალე“. გვ. 91. ხაზგასმულია: „ქაშარო“, მიწერილია: „შაქარა“. ხაზგასმულია: „ისარქარ“, მიწერილია: „სარქარი – უფროსი ცხვარში“. გვ. 93. ხაზგასმულია: „მუქაფა“, მიწერილია: „სამაგიერო“. გვ. 112. სქოლიოში ხაზგასმულია: „გლისპი“, მიწერილია: „გლისპი – капризный“. გვ. 115. ხაზგასმულია: „ღარიბს აჭმევდე მშიერსა“, მიწერილია: „არსენა“. გვ. 138. მოხაზულია ორი სტროფი და მიწერილია: „გალ. ტაბიძის წყობა“. გვ. 159. ხაზგასმულია სტრიქონები, მიწერილია: „იხ. საანდაზო ლექსები“. გვ. 180. მოხაზულია სტროფი და მიწერილია: „კარგია!“ გვ. 214. მოხაზულია 3 სტროფი, მიწერილია: „ცისკარში“ ეს ადგილი გამოტოვებულია: „[იხ. „ცის.“, 1861. ნოემბერი, გვ. 314]“. წიგნის ბოლო ფორზაცზე: „ამ წიგნის ნაკლი ის არის, რომ გამოცემა არ არის აკადემიური. მაგ. ავტორს რა მდიდარი ლექსიკონი აქვს და ბოლოში დართული სიტყვათა კონა დიდ სარგებლობას მოუტანდა მოზარდთ. ი. გრ. 1924. 29/IX.“ „გურამიშვილის გარჩევა კიდევ: 1. „მეოცნებე ნიამორები“. 2. „ივერია“ 1880 წ. თედო ჟორდანიას წერილი...“
ქართული ლიტერატურა
821.353.1-11