სათაურის წინ: გ. ლეონიძე.

ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
სურათის „ვახტანგVI და მამუკა ბარათაშვილის“ ქვეშ მიწერილია: „სად არის აქ მამუკა? ნუთუ სკამის ბოლოს?“
გვ. VII. შესავალ წერილში ხაზგასმულია: „კაცს მართებს ავი ამბავი არ გალექსოს“, მიწერილია: „ეს საიათნოვაში მეც მოვიყვანე“.
გვ. VIII მოხაზულია ადგილი და მიწერილია: „საიათნოვაში მაქვს ეს სტრიქონი“.
გვ. IX. ხაზგასმულია: „იამბიკოები“ და მიწერილია: „დრო მოვა, რომ რითმებით აღარ დავწერთ ლექსს, არამედ მოვიგონებთ ძველ მოდას და ახალ ყაიდაზე, ურითმო ლექსები გავრცელდება, როგორც ძველად, იამბიკოები“.
გვ. XI. ხაზგასმულია ადგილები და მიწერილია: „მუხამბაზის წერა? „საჲათნოვა“.
გვ. XIV. ხაზგასმულია ადგილი და მიწერილია: „მამუკას ამკობს თავის მოძღვრება. „ძველი და ახალი პოეტების ნაწერებით... არ ივიწყებს და ჩაურთავს საკუთარი ლექსი“.
გვ. XV. არშიაზე: „ენა მძიმეა და ადგილ-ადგილ გაუგებარია, გვ. 52“. ქვევით ხაზგასმულია: „ალ. ხახანაშვილის ტექსტი“... მიწერილია: „ეს ტექსტი დაიბეჭდა „მოამბის“ №-ში“.
გვ. XVI-ხაზგასმულია: „მაგარამ ვბეჭდავთ, რადგან იგი პირველი ცდაა ქართული პოეზიის განკანონების“, მიწერილია: „მაინც ვბედავ მკითხველს გადავცე ხელუხლებლად: „იგი პირველი ცდაა პოეზიის განკანონებაში“. ა. ხახანაშვილი, გვ. 52“.
გვ. 47. ხაზგასმულია: „...მამუკა იგივე თომაა“, მიწერილია: „იხ. კეკელიძე, II გვ. 444“.
კანის მე-3 გვ. „წიგნი გარეგნულად თითქოს კარგ ქაღალდზეა დაბეჭდილი, მაგრამ ასეთი ფორმატი გამოკვლევებს არ შეეფარდება და ვერც შეკერილია რიგიანად. ძაფით უნდა“.