ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
შმუცტიტულზე: „ქართული პოეტური სიტყვის შესანიშნავ ოსტატს, საქართველოს სახელოვან მგოსანს ი. გრიშაშვილს მეგობრული პატივისცემით და სიყვარულით ლევან ასათიანისაგან. თბილისი, 10 დეკემბერი, 1940 წ.“.
ფორზაცზე: „ი. გრ. მე-გვ. 433, 449, 458, 481. 1. აკაკის „ხუმარა“ ჩემი წერილიდან გაუკეთებია, გვ. 433. 2. ვორონცოვი, გვ. 449. ვ. გილიაროვსკი – აკაკის მთარგ., გვ. 473“.
ფორზაცის მე-2 გვ.: „შევჩენკოზე, 143; შეცდომა 209, 328, 245, 382. ბაზილევსკი, 212; იარანალო ხარაბუზა, გვ. 258; ამ საღამოზე პირველად მე დავილაპარაკე, იხ. ჩემი „ილია და თეატრი“ (გვ. 291); „ბუტიაობა?“ 292; აკაკის ლექციები შოთა რუსთ., 326; „იავნანა“ რუსულად, 381; „გოგია მეჩონგურე“ რუსულად და მისი მთარგმნელი ო. ტიბლენი, გვ. 382. „მედეია“, 404“.
ამონაჭრები გაზეთიდან: 1. ლ. ასათიანის წერილი „აკაკი და სხვიტორელი გლეხები“, იქვე მიწერილია: „ლიტ. და ხელ.“, 1945, № 6“. 2. ვლ. ნორაკიძის რეცენზია ლ. ასათიანის წიგნზე „ცხოვრება აკაკი წერეთლისა“, მიწერილია: „ლიტ. და ხელ“, 1944 წ. № 23“ 3. რუსთაველის სახელობის ქართული ლიტერატურის ისტორიის ინსტიტუტის დირექტორის კ. კეკელიძის მიმართვა ი. გრიშაშვილს, 1945 წლის 30 მარტს ინსტიტუტის სამეცნიერო საბჭოს საჯარო სხდომაზე დასასწრებლად, მინაწერით: „ლევ. ასათიანის არხივში! ი. გრ“.
გვ. 89. „ჩემგან“.
გვ. 105. სქოლიოში მიწერილია: „იხ. ანდრეევსკის „მოგონებანი“. ეს წიგნი იშვიათია, მე ძლივს შევიძინე. ი. გრ“.
გვ. 131. ქვევით არშიაზე: „კავკაზი“.
გვ. 193. აკაკის ლექსის „სალამურის“ სტროფის გასწვრივ მიწერილია: „ი. კერესელიძის მიბაძვაა. ი. გრ“.
გვ. 209. მოხაზულია სიტყვა: „გაზ“, მიწერილია: „ჟურნ“.
გვ. 234–235. ხაზგასმულია „1868 წელს მას ცოტაოდენი უსიამოვნება მოუხდა „დროების“ რედაქციასთან“, მიწერილია: „ბ. ჯორჯაძე, მ. ბეთანელის გამო“.
გვ. 238. ხაზგასმულია: „კომედია „ძველსა და ახალს შუა“ (დაიბეჭდა „ცისკარში“, 68 წ. № 3), მიწერილია: „№ 6 (ივნისი). ი. გრ“.
გვ. 239. მე-5 აბზაცში მოხაზულია გვარი: „მუხაძის“, მიწერილია: „მუზაძის“.
გვ. 241. პირველი აბზაცი მოხაზულია, არშიაზე: „სიმ. ხუნდაძე“.
გვ. 258. სქოლიოში პირველი შენიშვნა მოხაზულია, ხაზგასმულია სიტყვა: „გამოაქვეყნა“, მიწერილია: „პირველად“.
გვ. 291. მოხაზულია აბზაცი, ხაზგასმულია ადგილები, არშიაზე მიწერილია: „ჩემით“.
გვ. 292. ხაზგასმულია და დანიშნულია ადგილი, ქვევით არშიაზე: „იქნებ „ბუტიაობაა“, ი. გრ“.
გვ. 309. ხაზგასმულია: „დროების“ ერთი რეცენზენტი წერდა“... მიწერილია: „ეს ერთი რეცენზენტი მგონი ნ. ნიკოლლაძეა ი. გრ“.
გვ. 310. დანიშნულია: „უ-ს“, არშიაზე: „პეტრე უმიკაშვილია. ი. გრ“.
გვ. 322. ბოლო აბზაცში დანიშნულია: „გ. არწრუნის შენობა“... არშიაზე: „ეს იყო მისი მამის იერემია არწრუნის შენობა“. იმავე აბზაცში ხაზგასმულია: „რომლის საკონცერტო დარბაზიც“... არშიაზე კითხვის ნიშანი.
გვ. 332. ქვემოდან მე-2 აბზაცის გასწვრივ: „მიხაილოვი?“.
გვ. 333. ქვემოდან მე-3 აბზაც. ხაზგასმულია ადგილი და მიწერილია: „წელი?“
გვ. 347. არშიაზე: „იხ. ჩემი რედაქციით, აკაკი, ტ. 3, ი. გრ“.
გვ. 361. ხაზგასმულია ფსევდონიმი: „კავთელი“, მიწერილია: „ივ. ჯაჯანაშვილი. ი. გრ“.
გვ. 377. ხაზგასმულია: „21 ნოემბერს ქართულმა დასმა პირველად წარმოადგინა აკაკის დრამატიული პოემა „პატარა კახი“, მიწერილია თარიღი: „1890“.
გვ. 382. სტრიქონის „იმ გაზაფხულზე ქუთაისში დაარსდა „ქართველთა გამომცემელი ამხანაგობა“, გასწვრივ არშიაზე კითხვის ნიშანი.
გვ. 396. ხაზგასმულია: „ილიამ, „ფირუზას“ ფსევდონიმით გამოაქვეყნა“... მიწერილია: „მერე მეც ვწერდი ამ ჩემთვის შერქმეულ სახელით! „ფირუზა, ი. გრ“.
გვ. 449. მოხაზულია ბოლო აბზაცი, არშიაზე: „ჩემი თარგმანია“.
გვ. 475. აბზაცში: „ამ ხანებს ეკუთვნის აკაკის ერთი შესანიშნავი ლექსი „მომაკვდავის ფიქრები“, ჩაწერილი გრამაფონის ფირფიტაზე“, ხაზგასმულია ადგილები, არშიაზე კითხვის ნიშანი.
გვ. 487. ჩამოთვლილია პოეტთა გვარები, წიგნის ავტორის მიერ ჩაწერილია მელნით: „ი. გრიშაშვილი“, მიწერილია: „ლ. ასათიანის ხელია. ი. გრ. P. S. ტფ. ოთხი პოეტი გაგვგზავნეს აბაშელი, შანშ., ქუჩ. და მე“.
ფორზაცის მე-4 გვ. „მე-გვ. 481, 433, 449, 258 – ი. გრ“. იქვე ამონაჭერი გაზეთიდან, მ. დავითაშვილის რეცენზიით ლ. ასათიანის წიგნზე „ცხოვრება აკაკი წერეთლისა“, მიწერილია: „Заря“, 1941, № 36, 13 თებ“.