წ. 6. შრომის და ბრძოლის სიმღერები. [ლექსები. 1923].
კანზე: „ი. გრ. 27/X 23. აქ ჩემი წერილია, გვ. 2“.
თავფურცლის მე-2 გვ. მიწერილია: „ივ. გომელაურის III წიგნში (1923 წელს გამოც.) დაბეჭდილია გ. ქუჩიშვილის ლექსი: „ჩემი ვედრება“
„ვინ გაჰბედა, ვინ იშიშვლა სასიკვდილოდ ერზე ხმალი,
ვინ აღმართა სისხლის დროშა, ვის მიუძღვის ცოდო ბრალი.
ღმერთო! ღმერთო! შენს წინაშე ვსდგევარ ლოცვად გულმწუხარე.
დაიფარე ერი ჩემი, დაიფარე ჩემი მხარე!“
ივ. გომელაურმა მე მესამე წიგნში წელს აღარ მომათავსა. შეეშინდა, როგორც ეროვნულ პოეტის [მე კი მითხრა ნება არ დამრთო რ. კალაძემაო] და გ. ქუჩიშვილს კი ნება მისცა ჩემი ლექსი გადაეკეთებინა და დაებეჭდა: (იხ. „ილიონი“, № 1, „ჩემი ლოცვა“). იგივე 16 მარცვლოვანი, იგივე სათაური, იგივე დაბოლოვება: „ეს ქვეყანა ღმერთო! ღმერთო! დაიფარე! დაიფარე! ი. გრ.“
კანის მე-4 გვერდზე: „ჩემი ვედრება“ დაბეჭდილია „ქართველი მწერლები“, გვ. 210, 1923 წ.
„დაიფარე ერი ჩემი, დაიფარე ჩემი მხარე“ გ. ქუჩიშვილი. მიბაძვა გრიშაშვილისა. „იხ. „ილიონი“, № 1 „ჩემი ლოცვა“.
გვ. 11. ლექსის „ჩემი პასუხი“ მე-2 სტროფის გასწვრივ არშიაზე: „ჩემია“