ჩემი ნაწერები. წგ. 2 /
აკაკი წერეთელი.
- ქუთაისი : გამოცემა ი. მანსვეტაშვილის საფასით, საამდროვო გამომცემლობა იმერეთი, 1913 (ი. კილაძის სტ.).
- 256, IV გვ.
წ. 2. 1913. ფორზაცზე: „აქ ორი ტომია. ვაშკაცი, 33. სახალხო ენით ვწერო, 65. ყოლიფერი, 65. უმართებს, გვ. 27. შამელობა, 39“. კანზე: „II ი. გრ.“... მანსვეტაშვილს მიწერილი აქვს „დონ–იაგო“. აკინძულია ერთად. ცენზორის მიერ დაჭერილი ტომი, პოემა "ვარანცოვი". გვ. 5. ლექსში „საქართველოს დღევანდელი სახე“ სტრიქონს „ცრემლი მკვდარს თუ ვერ აღადგენს“ მიწერილი აქვს: „მკვდარს ტირილი ვერ აღადგენს“ (ქ-ნი განდეგილი)“. გვ. 13 ხაზგასმულია რითმები „დანაბადი... და ნაბადი“ და მიწერილია არშიაზე: „ეს რითმა ვ. გაფრინდაშვილს აქვს“. გვ. 79. ლექსის „ენების გასამართლება“ შენიშვნაში ხაზგასმულია: „ირაკლი გრუზინსკიმ... შენც შენი ვინაობა აბანოზე გაცვალე“ და არშიაზე „ირაკლის აბანო“. გვ. 80. იმავე ლექსის შენიშვნაში ხაზგასმულია: „მაშინ დიდი მითქმა-მოთქმა გამოიწვია ამ ლექსმა, მაგრამ დღეს კი აღარა აქვს მნიშვნელობა“ და მიწერილია: „როგორც აკაკის სხვა ლექსებს“. გვ. 96. ლექსს „პატრიოტის აღსარება“ მიწერილი აქვს: „I“ და სათაურის ქვემოთ: „(გრ. ორბელიანის პირით)“. იქვე შენიშვნაში ხაზგასმულია: „ილია ჭავჭავაძე“ და მიწერილია არშიაზე: „აკაკი პირველად იხსენიებს“. გვ. 98. ლექსს „კოღო-ბუზების პასუხი“ მიწერილი აქვს: „2, გრ. ორბელიანს.“ იქვე შენიშვნაში ხაზგასმულია: „დავით ორბელიანი“ და მიწერილია არშიაზე: „თუ დათვი ორბელიანი? ი. გრ.“ გვ. 156. ლექსის „სიყვარული“ პირველ სტრიქონს მიწერილი აქვს: „აკლია“. გვ. 167. ლექსს „უ- - -ს“ მიწერილი აქვს: „უმიკაშვილი ხომ არ არის?“ გვ. 168. ლექსს „ნ- - -ს“ მიწერილი აქვს: „ნიკოლაძეა?“ გვ. 177. ლექსის „იავნანა“ უკანასკნელ სტროფში ხაზგასმულია: ...„იცან ქვეყანაო, რომ გაიგო ამ სოფლისა ცრუ გამოცანაო“, არშიაზე: „იხ. I ტ. გვ. 135“. გვ. 181. ლექსის „ავადმყოფი“ პირველ სტროფს მიწერილი აქვს: „აკლია“. გვ. 248. ლექსის „თვალს მიხვევენ“ ბოლოდან მეორე სტრიქონში სიტყვა „მას“ გადმოტანილია სტრიქონის დასაწყისში და არშიაზე მიწერილია: „ასე არა სჯობია? ი. გრ.“. სარჩევის გვ. I მოხაზულია პირველი 11 ლექსი და არშიაზე მიწერილია: „ეს არ იყო პირველად, როცა ცენზორმა დაიჭირა აკაკის დიდი პოემა ვარანცოვი იყო, მერე ეს დაბეჭდა“. სარჩევის გვ. II ხაზგასმულია: „ლეგენდიდან „გოგია მეჩანგურე“ და მიწერილია: „საიათნოვაში ჩასდო ვიღაცამ“. კანის მე-4 გვ. წერია: „აფორიზმი, 246, 189, 183.“ კანზე, თავფურცელზე, გვ. 3, 49, 81, 89, 145, 185 ყოფილი მფლობელის ბეჭედი: „Из книг И. Т. Полумордвинова.“ კანზე ყოფილი პატრონის ბეჭედს მიწერილი აქვს: „მომცა ი. გრ.“ იქვე: „აკრძალული წიგნი („ვორონცოვი“). შენიშვნები პოემა „ვორონცოვზე“. გვ. 9. ხაზგასმულია: „ტყუილია“, მიწერილია: „ტყვილია. ი. გრ.“ გვ. 23. ჩამოტანილია სქოლიოში სიტყვა „იმედი“ და მიწერილი: „იმედი დაიბეჭდა „ცისკარში“ 1859 წელს.“ გვ. 25. სიტყვა „რადგანაც“ გადასწორებულია „რადგანც. ი. გრ.“ გვ. 27. სქოლიოს ნიშნით აღნიშნულია „დიმიტრი ციციანოვს“ და შენიშვნაში წერია: „ამ ციციანოვს ერქვა არა დიმიტრი, არამედ პავლე. ამ პავლე ციციანოვს ახალგაზრდა მ. ს. ციციანოვი ახლდა 1803 წ. ი. გრ.“ გვ. 28. ჩამოტანილია სქოლიოში „გრიგოლ“, მიწერილია: „1. ორბელიანი“. „პლატონი“ მიწერილია: „2. იოსელიანი“. „გლუხარიჩი“ – მიწერილია: „3. გიორგი ერისთავი“. „ლევანი“ – მიწერილია: „4. მელიქიშვილი (?) ი. გრ.“ გვ. 29. სიტყვა „თანაც“ გადასწორებულია: „[თანც] ი. გრ.“ გვ. 31. სიტყვა „გამოვხარით“ გადაკეთებულია „გამოვხართ. ი. გრ.“. გვ. 39. სიტყვაში „ქონია“ ჩამატებულია წინ „ჰ“ და მიწერილია: „ი. გრ.“ გვ. 55. „თვალს წინ ჩამატებულია „არც“. .