ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
კანზე: „ი. გრ. 1930. 22/III“. იქვე: „მუხამბაზი“, 116“.
ბოლოს ფორზაცზე: „შეცდომის გასწორება: 1. გვ. 124. გამოტოვებულია გრიშაშვილის ტრიოლეტში მთელი სტრიქონი“. ამ გვერდზე ტრიოლეტში ჩამატებულია: „მაგრამ ყოველთვის იამაყებს ჩემი შეგნება“. იქვე: „1. შინაგანი რითმისთვის, იხ. ჩემი „სპარსეთის დედოფალი“.
კანის მე-3 გვ.: „ამ წიგნზე რეცენზია იხ. „მნათობში“, 1931 წ. №1–2 გ. [გაწერელია] ა. [აკაკი]სა“.
გვ. 42. ხაზგასმულია: „პატარა ნარგიზი“ და მიწერილია: „ჩემი“.
გვ. 46. მოხაზულია ნაწყვეტი ლექსიდან და მიწერილია: „კ. მაყაშვილი“.
გვ. 49. მოხაზულია სტრიქონი: „ახლა, თუ გადავალთ ალ. ჭავჭავაძის ლექსზე“... მიწერილია: „ეს მე უთხარი. იხ. ნ. ბარათაშვილი, ს. ფირ. გამოც. ს. გორგაძის წერილი, სქოლიო“.
გვ. 106. მოხაზულია სარითმე სიტყვები „პერანგი – ჩანგი, საფუძველი – ძველი, მიწყდა – მიავიწყდა“ და ა. შ. და მიწერილია: „ჩემი“.
გვ. 111. სტრიქონის „ასე ინება-გასეირნება“ გასწვრივ მიწერილია: „ა. აბაშელი“.
გვ. 114. სქოლიოში ხაზგასმულია: „ჭაშნიკი, გვ. 15“, მიწერილია: „ვისი რედაქციით“.
გვ. 136. მიწერილია; „აკლია: 1. ია ეკალაძე. 2. იპ. ვართაგავა „სიტყ. ისტორია“. 3. ლუკა ისარლოვის ლექსებში დართული ლექსის თეორია. 4. პლ. იოსელიანის „მოგზაურობა მცხეთამდე“ (რუსულად). 5. „კალმასობა“.
წიგნში დევს ქაღალდის ფურცლები მინაწერებით: 1. „ს. გორგაძე, საქართ. ეკლესია და მისი დამოუკიდებლობა. ფსევდ. ერისგანი. (ეკუთ. ს. გორგაძეს) იხ. „საქართველო“, 1915, № 9, 10, 11. 2. ვალსამოსი ფსევდონიმია ს. გორგაძისა, იხ. „ცნ. ფურცელი“, 1905 წ., № 2936, 29 ოქტ. 3. სერგო გორგაძის ფსევდონიმები. 1. ერისგანი, იხ. „საქართ“, 1915. № 9, 2. კანონისტი, იხ. გაზ. „სახალხო ფურც.,“ 1916, № 524, 11 მარტი. ინახება ი. გოგებაშვილის სახ. პედ. ინსტიტუტის ბიბლ. 4. ს. გორგაძის ფსევდონიმი ს. ინ-კანელი. (ს. გორგაძე – ილმელ კვალითელი). იხ. „სახალხო გაზეთი“, 1913 წ., № 1032, 1. ნოემბ. გარჩევა პ. ინგოროყვას წიგნისა „სასულიერო პოეზია“ ინახება – ი. გოგებაშვილის სახ. წიგნთსაცავში. 5. ს. გორგაძის ბიბლიოგრაფია. ივ. ჯავახიშვილის – „ისტორიის მიზანი და სხვ“. „საქართ“, 1916, 18 მარტი, № 62“.