ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
ფორზაცზე: „ვითარმედ – ვითამ; რეცა-ვითამსავით, გვ. 247; ვიეთნიმე – აწ რომ ზოგს უძახიან, გვ. 103; ნაზლი; განკრძალული; შეიწრებულთა; ბავრაყი; კილიტი; კიოტი; სამსხივად დაკეცა; კრიანუსელი; ომფორი; სასაფიფო; ჩქიფი; თრაში – ყალამთრაში; ჩიგინი; ჯორაბი; რუფაკი; თვემლით; მგიებელი-მძრახველი (?); მხოლოობა; უყაყთა; ნაცვლადი; ყოვლადი; ფასოვანი; მიჭვრიტანი (სარკე); თანამწირველი; მედღესასწაულე (მედღეობე); მრჩობლი (ამრჩობლებდა); უშურველი; ფარეში; გაიმეგობრა; დაწინდეს; უმეტნაკლებოდ; პირმოთნე; თვითნება; აემსუბუქოს; უცილებელად, გვ. 139; მეითარი, გვ. 202; წყალტუბო, 316; записка – თითა ქაღალდი, გვ. 175; ღამის აღწერა, 162–3; წყალტუმბო, 316; თოფი – გველტუჩა, გვ. 302; საიათნოვაზე, 320; სომხებზე, გვ. 176–7, 181, 156, 179; გლოვა ირაკლი მეორისა სოლომონ მსაჯულის მიერ, გვ. 65–71; ლახვარი, 151–5-8, მზითევის წიგნი, გვ. 38; ლაზრევზე, 147; კოვალენსკზე; გვ. 141; ღენერალ-ლეიტენანტი ა. ჭ-ძე, გვ. 115; ბარბარე ქობულოვი, გვ. 76; ოთახში დავდიოდი და ერთ ჩემს ნაწერებზე ხმამაღლა დავიძახე, – მარილი აკლია, მარილი! – შვილო მოგიტანო მარილიო, შემესიტყვა დედაჩემი. ი. გრ., მარიამ დედოფალმა მოკლა თუ მისმა მხლებელმა ნიკოლოზ ხიმშიაშვილმა გ. ლაზარევი, გვ. 148; ალექსანდრე ჭ-ძეს მონათვლა, გვ. 185“. თავფურცელზე სიტყვა „აღწერილი“-ს გვერდზე მიწერილია: „1867 წელს, ჩყჲზ იხ. „ივერია“, 1879, № 9. 1. პლ. იოსელიანის ეს მონოგრაფია დაიბეჭდა „ივერიის“ დამატებად. იხ. „ივერია“. 1879 წ. № 9–10, 1880 წ., I, II. 2. ცალკე წიგნადაც გამოვიდა: (ამონაბეჭდები). პოეტი გიორგი თუმანიშვილი, გვ. 296; ირაკლის პირველი ცოლი ქეთევან – 1744; ანნა – 1749, შვილი გიორგი, თამარ; ილია ჭ-ძეს მოსწრებია, გვ. 93. პლატონი სწერს ილია ჭ-ძე“. წიგნის ბოლო ფორზაცზე: „გარს. ჭავჭავაძე, გვ. 129, 320; დავით ბატონიშვილზე, გვ. 303; ელიაზარ ფალავანდიშვ., გვ. 309; ფარნაოზის ცოლი ერისთავი, 309; ფარნაოზი, 60–61, 191; ფარნაოზის ხმალი, გვ. 63, გვ. 71; სურამს გამაგრდა უკანასკნელი, გვ. 72, 73; ცოლი ფარნ., 97; ვახტანგ ორბელიანი, 309; 18; რუსთა მოსვლა, გვ. 311, 34; ლუტერანი, გვ. 34, 37; ტოტლებენი, გვ. 312, 41, 11; ლეონიძე, გვ. 29, 310, 23; სოლომონ ავალიშვ., გვ. 326, 61; გოგი ავალიშვილი, 320, 25, 26; მუსინ პუშკინი, 246; შუამთის მონასტერი, გვ. 34; ოქროვერცხლი წაიღო რუსეთმა, გვ. 37; ფარნაოზი სწავლობდა რუსეთში, გვ. 46, 60; ფარნაოზს, ძმათა შორის უმცროსს, გვ. 73; გიორგი მეფის ოთახის მოწყობილობა, (პორტრეტი და კოვალენ-ს საათი, გვ. 46); ქეშიქთა ანუ მცველთა გარსევანს რამდენიმე ჰყავდა; გვ. 56. აღამაჰმადხანის დროს მეფის გიორგის ჯარი; ტრაური ეკატერინე მეორეზედ, გვ. 62; ლეკის ჯარი საქართველოსთვის, გვ. 74–75, 113; დავით ბატონიშვილი, (ვოლტერიანი, თავისუფალი მოაზროვნე, პატრი ნიკოლა); კრიტიკას უკეთებდნენ ყველაფერს, გვ. 78, 86–88, 303; გარსევანმა მოიწვია ეკატერინე „რათა ექმნას მიმრქმევლად წმინდისა ემბაზიდამ“ ყრმას ალექსანდრეს; რუსებმა ღვინო გაჰყიდეს, გვ. 78; აბეჩხარი, გვ. 76; გიორგი მეფის ლოცვა, გვ. 79, 101; გიორგი მეფემ სთქვა: „მე რომ ვარ ასე მექცევიან“ და დასწერა ქაღალდი რუსეთთან, გვ. 80; გიორგი ავალოვი მოსკოვს გარდაცვლილა, 105; ელიაზარ ფალავანდიშვილი, გვ. 116; წერილი გარსევანს, გვ. 104, 108; ლეკნი, გვ. 94, 110, 111, 136, 185-დავ. ჭავჭავ.; მეფე გიორგის დაგვირგვინება რუსთაგან, ლენტი და მუსიკა, გვ. 143; ჩინი, გვ. 133; ალექსანდრე ჭავჭავაძეზე, 185; გიორგი ავალიშვილი, გვ. 185; ელიაზარ ფალავანდიშვილი, გვ. 116 – სქოლიო; 1. გარნა, მაგრამ ვერ სრულჰყო სიკვდილისა გამო. დროთა გარემოებათა გამო. 2. ჩვენთა კანონთა ქვეშე განიკანონოს. 3. მოდავე არავინ გყავდეს თვინიერ ღვთისა მეტი. 4. მეგობარსა იყოლიებდა თვისთანა და ვითარცა მარადის თანამზრახველად. 5. დამონებულთა და შეიწრებულთა. 6. ჯერ პატარა იყო, როცა „ძველთა დროთა ჩვეულებისა გამო“ დანიშნეს. მეფის ძენი – გიორგის „ძმანი მისნი და მეტოქენი მისნი“. ღართის კარის ანუ კანონიერად „ქართლის?“. კარის მტერნი იდუმალ დრტვინავდნენ. ვინც საჯინიბოში დაიბადა განა ყველა ცხენია, გვ. 177“. გვ. 251. დანიშნულია ადგილი, არშიაზე: „აქედან ცენზორს ამოუღია. იხ. „ივერია“, 1880, № II, გვ. 250. იხ. ვახ. კოტეტიშვ., გვ. 48“.

დანართი: "ძველი წიგნების ბეჭდვის გამო" [ჭიჭინაძე ზაქარია].