ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის კატალოგი.
ფორზაცზე: „იშვიათია. ი. გრ. – 1. ჰამლეტი, 397. 2. აგერ მარხავენ ებრაელს, (მანუელოვისა) 188. 3. ქართველი სპარსეთში. აკაკის, 189. 4. ჰამლეტიდან (ოფელიას რომანსები). თარგმ. ა. ფურც. 284. 5. „უღირსი“, გვ. 404. – 1888 წ“.
თავფურცელზე: „ი. გრიშაშვილის ბიბლიოთეკიდან. სახლში არ გაიცემა. ი. გრ. 1939. 10/IX. ი. გრ“.
გვ. 23. ხაზგასმულია: „თანაქის“ და იქვე არშიაზე: „თუნუქი“.
გვ. 36. სათაურთან: „იმერლის საუბარი მეორედ მოსვლას რომ მოელოდა“ მიწერილია: „აკაკი“.
გვ. 50–53. სათაურთან „ტუსაღის იმერლის ნაამბობი“ მიწერილია: „აკაკი“.
გვ. 151. ლექსის „ჩვენი ქალები“ ბოლოს მინაწერი: „ა. ცაგარელი. ი. გრ. „დროება“, 1880, 163. ი. გრ“.
გვ. 159. ლექსის „რეცეპტი“ ბოლოს: „გ. ერისთავი“.
გვ. 188. მინაწერი ლექსზე „აგერ მარხავენ ებრაელს“ „(თარგმანი). ასეა მის თხზ-ში“.
გვ. 189. იმავე ლექსის ბოლოს „თარგმ. ა. ფურც“.
გვ. 191. ლექსის „ქართველი სპარსეთში“ ბოლოს „აკაკი“.
გვ. 195. ლექსის „ვაი საწყალსა და ბნელ მხარეს“ ბოლოს ავტორის გვარი: „გრ. ვოლსკი“.
გვ. 197. ლექსის „მი-და მოხედვის შედეგი“ – ბოლოს: „ნ. დადიანი“.
გვ. 274–75 სტროფებს „თქვენ თითონ მიხვდით“ აქვს მინაწერი: „ცენზორის წინააღმდეგ“. მესამე სტროფის გასწვრივ არშიაზე მინაწერი: „ქრთამს“
გვ. 277–278. ლექსის „სიცოცხლისა გაზაფხული“ ბოლოში მინაწერი: „აკაკი.“
გვ. 282. მინაწერი არშიაზე: „ამ ჰანგზე არ. ახნაზარმა დასწერა კუპლეტები. იხ. „ჩანგი“, 1892 წ. გვ. 404“. იგულისხმება ლეკოკის მუსიკა. დუეტი ოპერეტიდან „რაინდი“.
გვ. 331. სასიმღერო ლექსის „აგერ ცაში მზე ბრწყინვალებს“ ბოლოს: „გ. ერისთავი“.
გვ. 449. მინაწერი სცენა-მონოლოგის „სწავლული ცოლის“ სათაურის გასწვრივ: „დ. ა. მანსფელდისა. თარგმ. ვ. აბაშიძისა. ი. გრ“.
ფორზაცის მე-3 გვ.: „ლექსები. 1. ნიკიტინის, 82, 2. პლეშჩევი, 83. ნ. დობროლიუბოვი, 106, 107. 4. სოლოგუბი, 137. 5. დეკერშენკის მუსიკა მ. გურიელის სიტყვებზე, გვ. 271. 6. დ. ერისთავის ლექსი ცენზ... 7. აკაკი, კუპლეტები, 278“.
წიგნში ქაღალდი წარწერით: „რა ამბავია, მშვიდობა შენი ჭირიმე“, იხ. ჩანგი. ამის მსგავსი ამბავი დაბეჭდილია „Сборник матер. для описания местн. и племен на Кавказе“. Вып. № 34, 1904, გვ. 107, II განყ“.
მეორე ცალის ყდის მე-2 გვ. „ი. გრ. 1. „ვაი, რა დავკარგე ძვირფასი თვალი“, გვ. 332. 2. „შენდა შეყრამდის..., გვ. 338. 3. „კოკობო ვარდო“, გვ. 307. 4. „აგერ მარხავენ ებრაელს“, 188. 5. დ. ყიფ., 189“.
გვ. 307–308. დანიშნულია ლექსის „კოკობო ვარდო“, სტროფი, არშიაზე წერია: „ბესიკისაა? იხ. „სალხინო საზანდარი“, გვ. 6“. ლექსის დასასრულს მიწერილია: „აკლია ერთი სტრიქონი, სადაც დამწერის სახელია მოხსენებული. ი. გრ“.